Op speeddate met Sint Peter en Mister Moskou

Prievjet allemaal, hierbij mijn eerste verhaaltje uit Russia! En laten we maar meteen beginnen met mijn speeddate met Sint Peter en Mister Moskou. 19 februari mocht ik voor het eerst Sint Peter ontmoeten. Als we opstijgen met het vliegtuig kijk ik neer op grauw en bewolkt Dusseldorf, we vliegen hoger en ik zie enkel en alleen maar witte vlagen van wolken aan mijn raampje voorbij trekken, maar dan komen we de wolken te boven en vliegen een stralend blauwe hemel tegemoet met volop zon en een volledig gevuld wolkendek eronder. Als een klein kind reageer ik verwonderd en euforisch zit ik gekluisterd aan mijn raampje. En wat ben ik daar dankbaar voor, dat ik, hoe vaak ik het ook gezien heb en ondanks de vele vluchten die ik al gemaakt heb, nog steeds zo onder de indruk en verwonderd mag zijn. Want wat blijft vliegen toch ook bijzonder. Om 16:00 zijn we geland en het ging vrij snel bij de douane. De 'taxi?'-roepende mannen negerende, stap ik vervolgens in de locale bus en word al veelvuldig in het russisch aangesproken. Niks uit op te maken! Ik glimlach, ik ben gewoon in Rusland, al geeft dat gelijk een dubbel gevoel door alle gebeurtenissen de laatste tijd. Veel kan ik nog niet van Peter ontdekken, want op de ramen zit een mooi gelijkmatig relief van bruine sneeuwsmurrie. Het lukt me om het metrostation te vinden en het systeem is vrij simpel en bekend. Alleen staat het niet echt aangegeven op welk station je inmiddels bent, dus op goed geluk.. gok ik maar wat. En als het al aangegeven staat, is het in het Russisch. Voor de verandering had ik al een hostel vanuit thuis geregeld, mocht je het je afvragen waar ik naar op weg ben. Nou is het ook nog eens niet zo dat ze hier de hostels aangeven met grote naamborden, flikkerende neonlichten of een groot logo. Nope, gewoon een normaal uitziende voordeur van een normaal huis, met een huisnummer en een deurbel. Dus de eerste keer loop ik het hostel straal voorbij, maar gelukkig zijn de russen zo vriendelijk om mee te zoeken.

Inmiddels heb ik wel honger gekregen en is het tijd voor het avondeten. Na wat lopen, beland ik in een klein vegarestaurant met een lopend buffet en met allerlei traditioneel Russisch eten. Een aantal dingen zijn te herleiden, maar andere dingen ook niet. En door de taalbarriere is het ook lastig begrijpen wat het is. Ik probeer een rode druiperige soep, wat me eerder op een bloedbad van een geslachte kip inclusief fijngemalen organen doet lijken. Aangenomen dat het toch echt vega is, zet ik mijn horrorgedachte opzij en proef het. De smaak valt me niet tegen, al kan ik niet achterhalen wat het precies is..een soort van kool ofzo en gezien de kleur een rode kool soep? Na het eten maak ik een wandeling van 2 uur langs alle highlights van Sint Peter. Er ligt geen sneeuw meer, dat is in rap tempo gesmolten. Het is warm voor deze tijd van het jaar, namelijk 2 graden. Ik vind het koud zat.. nu al. De rivier vertoont ook al scheuren, het gladde ijsoppervlak heeft plaatsgemaakt voor grote drijvende ijsschotsen. De hermitage en de lichten onder de brug schijnen hun licht erop, waardoor het een magische uitstraling krijgt.

Ik heb goed geslapen in mijn superverzorgde hostel in een dorm samen met 9 anderen, die ik amper gezien of gehoord heb. Maar mogelijk komt dat doordat ik mijn onderste bed van het stapelbed superdeluxe kon afsluiten met gordijntjes. Ik check uit en ga op pad. Veel tijd heb ik niet Om Peter beter te leren kennen dus om 11:00 ben ik startklaar (ja,ja ik hoor jullie denken dat is nog laat, maar dan gaat pas mijn eerste Kathedraal open). Ik start bij de supermarkt, die ik bij toeval ontdek, want hoe moet je die herkennen als je het woord ervan nog niet in het Russisch kent en het vanaf het trottoir een trap naar beneden is, waardoor je het gevoel krijgt de kelder in te lopen van een woonhuis. Maar achter die deur opent zich dan ineens een wereld van fruit, groente etc., etc en brood met kaas jeah. Dan vervolg ik mijn weg naar toch wel mijn favoriet, de cathedral of our savier. Met van die ronde, bontgekleurde gedraaide 'uien' torentjes, mooi gelegen aan de rivier. Van binnen is het een en al mozaik, in felle kleuren met goud. Indrukwekkend. Daarna ga ik naar de Isaac Cathedral, met een van de grootste koepels ter wereld. Gigantische pilaren komen je al gauw tegemoet, 112 in totaal en 114 ton per stuk. Doordat deze Kathedraal voornamelijk uit graniet en marmer bestaat zijn er eerst 24.000 boomstammen de grond inegslagen als fundering. Binnen komt de weelde je ook tegemoet, goud, marmer en edelsteen. Ik ga er weer uit om vervolgens weer om het gehele gebouw te lopen om naar de ingang van de koepel te gaan (de Russen houden IN en UITgang graag gescheiden, grrr). Maar liefst 210 treden, we hebben voor hetere vuren gestaan dacht ik nog zo..maar na 30 treden valt het me al zwaar..we bereiken de top en zo kan ik rond de koepel lopen en heb ik fantastisch uitzicht over Sint Petersburg. Tot slot ga ik op naar de Hermitage, mijn brood die ik al lopend beleg met de kaas eet ik eveneens al lopend door het park op. Als een ware om zich heen kijkende toerist, stap ik natuurlijk in een plas water (al dat smeltende ijswater ook) en loop met 1 natte voet onverstoorbaar verder om vervolgens niet meer verder te kunnen doordat ik nu wel voor me kijk en zie dat het pad voor me helemaal blank staat, teruglopen is nooit een optie, dus ik spring op nog een klein stukje droog aan de zijkant en klim via een bankje behendig naar een ander pad, apekooien is altijd al mijn favoriet geweest :), alleen was een liaan nu ook best handig geweest. Tja, wat vind ik van Peter, maar nu ook wat vindt Peter van mij ;). We bereiken het Hermitage klokslag 14:00, ik slaag erin om bijna alle kamers te bezoeken van het winterpaleis, waarbij ik me vooral verwonder en vergaap over het museum zelf, het gebouw met al zijn pracht en praal, goud, zilver en weelde. Bijzonder. en zelfs nog tijd gehad voor een drankje, maar nu ben ik dan ook wel echt total loss. De avond breng ik in alle rust door in een Italiaans restaurant om vervolgens de bus te pakken naar het station. In de bus moet er een Russische jongen ook naar het station, dus hij biedt aan dat ik hem wel kan volgen. Ik zie hem vervolgens opstaan, zonder dat hij het me laat weten of me even aantikt..ehh twijfel.. ik mocht hem toch volgen, moet ik hier eruit? Eh jaa..reageert hij vol verbazing zo van dat had ik toch al gezegd..Het is nog een kleine tien minuten lopen, met grote stappen loopt hij vooruit, de afstand wordt steeds groter gezien mijn moeite hem bij te houden door mijn kleinere stappen en grote tas. Hij kijkt niet om of ik er nog ben of nog wel volg, maar hij gaat er wel automatisch van uit gezien dat hij wel de deur voor me openhoudt, ook zonder om te kijken overigens. Hij brengt me waar ik wezen moet.. op het station en haallelujah net als je denkt er te zijn, moet ik de allerlaatste wagon hebben en dat in mijn -30 gradenproof jas en vest..bezweet en met pijn in de schouders vind ik mijn 4 persoonscoupe. Op naar Mister Moskou.

De treinreis is net te kort om voldoende te kunnen slapen, maar wat geeft het we zijn in Moskou! Het metrostation heb ik zo gevonden, direct vallen me de hoge gebouwen en de grootte van de stad op. Ik check het adres van mijn hostel en de routebeschrijving geeft een metrohalte aan waar ik moet uitstappen. Alleen dan wel in het engels en als ik bij de metro aankom, staan daar alle stations in het Russisch aangegeven..tja lastig! Maar na even zoeken vind ik een kaart met de engels namen erbij. Nu nog de taak om de Russische naam te onthouden (2 namen, de richting en het station). dat lukt, zelfs ook nog met een overstap! Gelukkig zat er ook een fotobeschrijving bij van het hostel, want anders had ik het echt nooit gevonden. In een flatgebouw waar wederom niks aangegeven staat met een naam of iets. Inchecken en op pad! Als ik de straat uitloop wemelt het van de politie en demonstranten, ik weet niet hoeveel verschillende groepen met hun vlag. Straten zijn afgezet, maar ik zie ook gewoon volk tussen de demonstranten. Ik ga er vanuit dat ze naar het Rode plein moeten, waar ik ook heen wil en voor ik het weet loop ik door een detectiepoortje, waar ik mijn water moet openen en de politieman er op professionele wijze aan ruikt. Maar ik mag toch door. Het wordt steeds drukker op de straat, we komen uiteindelijk uit bij een groot tvscherm, waar vooral beelden van oorlogen, slachtoffers, militairen, vuur en Obama te zien zijn. Uit het Russisch filter ik dollar, Oekraine en USA.

Ik stap uit de menigte want zo kom ik er natuurlijk nooit en vind uiteindelijk het Rode plein. Daar staat een grote kerstmarkt zoals we die in Duitsland kennen, met een grote ijsbaan erbij. Inmiddels schijnt de zon volop en is het een en al gezelligheid. Zouden ze dan ook...? En jaaah mijn dag kan niet meer stuk, gluhwein! Fantastisch, in de zon, in Moskou, tussen de kraampjes vol met Matrusjka poppetjes en met uitzicht op de Baslius Cathedral en dan wordt er ook nog Cotton Eye Joe gespeeld whaha hilarisch! Die sightseeing kan wel even wachten, hihi! Desondanks dit spontane vreugdemomentje slaag ik ook bij Mister Moskou erin alles te ontdekken wat ik wilde zien. De Basilius Cathedral van binnen, het inmens grote Kremlin met zijn prachtige paleizen en met daarbij de moskee en Peter de Grote standbeeld zelfs nog als extraatje. Als ik weer terug het plein oploop is het inmiddels donker en blijkt het gehele GOM gebouw verlicht te zijn, ook de kerstmarkt straalt een en al gekleurde lichtjes uit, wat een Disneyland gevoel! Op naar de Gluhwein en de kerstmarkt, inmiddels wordt er ook gezellig gezongen en gedanst a la Russian Style. Ik eet ondertussen een soort van deeg met zure room, want dat schijnen ze bijna bij alles te doen. Gezelligheid!

Tja, dan zijn we nu aan het eind gekomen van de speeddate met Sint Peter en Mister Moskou, beiden indrukwekkend, hebben veel te bieden. Mister Moskou is mogelijk wat zakelijker, wereldser, groter en meer op geld gericht tegenover Sint Peter die wat meer sfeer en gezelligheid en saamhorigheid uitstraalt. Dus mezelf kennende pas ik beter bij Sint Peter, maar toch hou ik ook van dat wereldse gevoel. Misschien toch maar op een verdiepingsdate met beiden alvorens een keuze te maken..

De volgende ochtend ga ik naar het station waar ik dan de Transmongolian express in ga stappen voor de komende vier dagen!

Op naar Siberie!

Hallo allemaal!

Het is weer zover, ik mag weerop eengeweldige reis en jullie mogen daar weer getuige van zijn ;) !

19 februari vlieg ik naar st. Petersburg om na anderhalve dag de nachttrein naar Moskou te pakken. Vanuit Moskou stap ik dan op de Transmongolie express om vier dagen laterin Irkutsk uit te stappen en het Baikalmeer tebewonderen voor een paardagen.Vervolgenszal ikdoorgaan naar Mongolie, om daar in een gertent metheerlijke siberische temperaturen te vertoeven (-30). Eindbestemming van de express is Beijing. Van daaruit zal ik naar Chengdu gaan om Tingting op te zoeken, sommige mogelijk nog welbekend van de laatste reis in Azie.

Ik zal weer proberen om levendige (lees: ellenlange) verhalen te schrijven van al mijn belevenissen zodat jullie weer een klein beetje mee kunnenreizen!

Laat vooral veel reacties achter, want dat is toch altijd weer superleuk!

Liefs Suus

Terugkeer in DELHI

's Ochtends in Varanasi direct mijn nachttrein naar Delhi geregeld waardoor ik eindelijk weer2e klas kon reizen en verzekerd was van mijn eigen bedje.. 's avonds na een wervelend dagje in Varanasi moestik alweer op weg.Na het boottochtje nog snel wat Indiaas voer besteld, waarbij ze zeiden dat het heeel snel klaar was. Uiteraard betekentheeeel snel hier in India gemiddeld45 minuten en bestaat deze dag echt uit uitersten van stress, naareen relaxtboottochtje, van leugens en ik doe alles om maar wat geld van je te krijgen, naar vriendelijke behulpzame mensen..Door het doolhofvan straatjes loop ik bepakt en bezakt om op de grote weg aan te komen waar iedereen als strontvliegen om meheen zwermt en zijn beste prijs voor de rickshaw benoemt ze trekken me aan mijn armen en schreeuwen allemaal door elkaar heen.uit dit getouwtrek en geschreeuw van mensen moet je je best doen om herkenbaar engels eruit te filteren, daarover na te denken, anderen van je af te slaan en ook nog een keuze te maken, terwijl sommige al zowat hun rickshaw voorrijden en anderen bij wijze van je tas al in hun tuktuk leggen..Uiteindelijk de beste prijs eruit gepikt om er al snel achter te komen waarom hij de goedkoopste was.. Zijn rickshaw moest eerst albehoorlijk aangezwengeld worden en het schijnt de meest antieke en vervallen tuktuk te zijn.De rickshaw doet het natuurlijk niet direct waarandere chauffeurs direct op anticiperen en aankondigen dat die van hun toch nieuwer is en sneller gaan.. even twijfel ik en wil voor de snelste gaan als dan toch de man zijn vervallen vehicle aan de praat krijgt en mijn tas ligt daar nu toch al.

Ik zeg de man snel te gaan naar het treinstation..jajajaja zegt hij.. maar op een slakkengangetjestopt hij onderweg om een politieman nog mee te nemen, doet hij geen moeite om het vele verkeer te omzeilen of zijn gaste gebruiken.. en stopt hij nota bene nog een paar keer om nog meer mensen mee tekrijgen in zijn rickshaw en meer geld op te strijkenvoor een ritje ARGHHH de tijd gaat nu toch dringen en voel lichte stress opkomen... Tuurlijk is het op de weg een komen en gaan van mensen en tuurlijk rijden we daar midden in en staan wemuurvast in het verkeer... rennen en vliegen naar het perron..om uiteindelijk daar op tijd aan te komen pffff. we hebben het gered!

Wat ik toch nog even kwijt wil is mijn toiletavontuuropeen station weet niet meer precies waar het was denk Katni.Ik moest naar de wc envind al snel de damestoiletten. Ik kom een ruimte in met 3 deuren.. het leek wel op een spelvindde wc achter de juiste deur en win een koelkast. Ik trek deur 1 open en tref een geheelbetegelde kleine ruimteaan met in een hoek een afvoerput..oke wat is hier de bedoeling van? Dit moet een toiletruimte zijn, maar hoe? Hoe kan ik nou zonder enige invloed op richten (soms lijkt het me toch zo fijn een man te zijn) hier plassen?? Ik denk dat de meeste vrouwen hier gewoon op de tegels hun wateren laten gaan wat dan zo afloopt in de afvoerput net als een douche.. tja toch maar deur 2 checken, daar tref ik een zelfde betegelde ruimte aan, maar dan met een indiase wc (een franse) nou die ben ik inmiddels meer dan gewend.. alleen was dat niet het enige.. voor, rond en op deze wc lagen namelijk verdwaalde drollen, langs de wc lag ook nog een gebruikte maandverbanden een gebruikt doekje wat ook dient voor maandverband.. ik was al wel wat gewend maar dit was toch wel echt het toppunt op wcgebied en schiet een gebedje dat achter deur 3 hopenlijk een wc bevondt volgens de Nederlandse-1-keer-in-de-week-schoongemaakte-benzinestations-wc-normen want dat zou luxueus betekenen in India. Op naar deur 3.. dit leek op wc nummer 1, maar dan de 'poepversie' .. wederom een geheel betegelde ruimte, ditmaal zonder afvoerput.. dus enkel en alleen maar tegels en nergens een afvoer maar op willekeurige tegels pronkte diverse drollen.. zelfs niet eens een kraantje voor de Indiers om met hun linkerhand en wat waterhetpoepgaatjeschoon te wassen.. vraag me nog steeds af hoe ze dat in dit geval doen dan :)!

Het mag jullie duidelijk zijn dat ik kies voor wc 2.. want tja when you gotta go,you gotta go..dusstap ik alsof ik op eieren loopmijn weg naar de wc, met mijn broekomhoogtot aan mijn knieen, langs de drollen (haha willen jullie nog steeds mijn verhalen zo in detail??) en het maandverband ontwijkend..dan komt het lastigstestuk, je broek uitdoen, zonder daarbij de muur te raken,je evenwicht te bewaren met een sjaalom die bijna de grond raakt en te zorgen datje broekspijpen,mouwen en tasnog steeds omhoog blijven.. ik kom handen te kort en het zweet breekt me uit.. wat moet je hard werken en verschrikkelijk multitasken (nu wel weer blij een vrouw te zijn,om even naar de wc te kunnen.. (maar daarom hebben mannen natuurlijk een ander plasinstrument gekregen zodat ze niet HOEVEN te multitasken..bedenk ik me nu toch leerzaam zo'n reis in India)

Nou weer even terug naar het perron in Varanasi, de trein arriveert ik zoek mijn treinstel op. Dat gaat op nummer en aan de buitenkant van de trein hangen a4tjes met daarop de reserveringen, waar mijn naam dus hopelijk ook tussen staat en tussen alle niet-uit-te-spreken-indiase-namen staat mijn naam..zoek mijn bednummer op en settle me.. Dat is toch wel een verademing! Al gauw komen er allemaal mensen langs met eten of chai.. zo verslaafd aan Chai als ik inmiddels ben, maak van elke keer dat hij langsloopt gebruik om voor 8cent mijnafkickverschijnselen te onderdrukken.. Mijn slippers krijgen weer een plaatsje op de ventilatoren en mijn slaapzakje wordt weer uitgerold..Slapen isgeen enkel probleem meer na alle posities en omgevingsgeluiden die ik de laatste weken heb doorstaan:.. op de grond in het gangpad van een trein, zittend, door elkaar shakend in een gigahobbelbus metin de omgeving langslopende mensen, gesnurk, luid en onafgebroken geblaf, geloei, gezang en uiteraard het nonstop getoeter van het verkeer.

Dus redelijk uitgeslapen arriveren we in Delhi.. endat iseigenlijk ook wel es fijn te weten waar je bent, te wetenhoe het station eruit ziet, te weten waarjeheen moet en welke kant dat op is! We zijn weer in Delhi waar mijn reis 4 weken begon.. op internet zoek ik gauw uit waar Roni het Israelische meisje (ontmoet in Jaisalmer)is en met wat briefverkeer ontmoeten we elkaar uiteindelijk 's avonds..De dag in Delhi doorgebracht met shoppen,onderhandelen, bijzonder exotisch fruit eten, lachen om alle verkooptrucs wat ze uit de kast halen en voor de laatste keer curry eten.

even wat weetjes over hoeveel de dingen hier kosten:

- Gemiddelde guesthouse overnachting --> 2 euro
- Lokaal Indisch eten--> 80 cent, al het andere gemiddeld €1,50
- Fles water 20 cent, cola 30 cent, chai 8 cent, bier gemiddeld €1,50
- Trein of busreis van zo'n 500 km in luxe klasse gemiddeld €5,-
- Zo'n zelfde reis maar dan 3e klas gemiddeld €2,50
- Rickshaw voor 1 km zo'n 20,30 cent (beetje afhankelijk waar je bent)
- Paar minuten bellen naar Nederland 60 cent

Samen met Roni pak ik de taxi om half 2 's nachtsnaar het vliegveld, dan zit heterecht op. Op vliegveld blijkt dat we vertraging hebben, op zich nietheel erg anders had ik die tijd toch moeten wachten op Istanbul, maar een lange ziten eenverschrikkelijk moeilijk gevecht met mijnslaap. Om niet in slaap tevallen, moet ik blijven lopen, maar slaapwandel al meer..Voordat we het vliegtuig inkunnen is het namelijk al half 8 'sochtends wat betekent dat ik al zo'n 24 uur op ben.. Eindelijk kunnen we het vliegtuig in waar ik al in slaap valwanneer ik mijn stoel zie en niet eens meer merk dat weopstijgen.. Uiteindelijkvertelt de Indier naast me dat hijnaar zijn stoel naast me wilde maar ik met geen mogelijkheid wakker te krijgen was, waardoor hij om moest lopen.. zeial dat ik nu overal door heen slaap! Verder verloopt de vlucht spoedig.. Vermaak mijn wachttijd in Istanbul met de Indier die naast me zat, neem afscheid van Ronien pak dan uiteindelijk mijn vlucht naar Amsterdam.. terwijl ik over derolband zwevend daar naar toe loop, bekruipt me een trots gevoel...ik heb het gedaan, 4 weken met Me, Myself and I en het wasgeweldig! Elke dag was een overwinning vol plezier, nieuwebelevingen en ervaringen en een kweekje zelfvertrouwenwaar ik nog lang van kan oogsten...

Waarom India.. omdat het een verschrikkelijk interessant, verrassendland is door de vele tradities, religies en gewoontes, door het afwisselende landschap, door de vele bezienswaardige tempels en gebouwen, door de vriendelijke behulpzame mensen, door het samenleven van mens en dier, doorhet somsbizarre, lachwekkende, soms logische en waar-wij-nog-veel-van-kunnen-leren manier van leven.. 'sub kuch milega'-->Everything is possible in India..ik ben enorm blij met mijn keuze!

Iedereen allemaal heel erg bedankt voor al jullie leuke, humoristische, oppeppende, bemoedigende en meelevende reacties! Dit was erg leuk en fijn om te lezen.. Ook bedankt voor het meereizen en jullie interesse in mijn verhalen en foto's SUPER!!

Namaste India

Liefs Suus

Indiase politie, crematieceremonies en holy spirit in Varanasi

's ochtends aangekomen met de trein in Varanasi, waarik bij het betreden van deze heilige stad direct mijn apparatuur heb moeten offeren.Op het perron nog gezocht naar de tas en politie, niks of niemand te bekennen.. tja de tas krijg je toch niet terug. Langzaam dringt het tot me door.. mijn geheugenkaartje was net op een paar foto's na vol,ik was namelijk al paar dagen op zoek naar internet om mijn fotos weer es te branden op een cd.. Alleen de laatste week was internetecht een drama.. dan waren de internetcafe's gesloten, dan was er stroomstoringof geeninternetverbinding..dan wordt het lastig. 800 foto's kwijt vanna de camelsafari, maar al snel denk ik het is gebeurd. Ik kan er niks meer aan doen..

Op het moment dat ik het station uitloopmerk je direct weer dat je in een toeristische plaats bent,dat is wel even wennen na het rustige, niet-toeristische Bandhavgar. Op station komt direct iedereen weer naarje toe of je een rickshaw wil en datzijn Rickshaw de beste en goedkoopste is,komen ze met prijzen aan die wel 4 keeromhoog gegooid zijn (tja valtte proberenbij dieblanke) en zweren ze datze een geweldig guesthouse voorje weten en wordtje weer doodgegooid met demeest briljante smoezen: 'daar mag ik niet rijden met de Rickshaw, die buurtisgevaarlijk, dat guesthouse bestaat niet meeretc.'

We stappen in een Rickshawna flink onderhandelen over deprijs. Hij brengt ons niet waar weheen wilden.. maar wilperse zijn guesthouse laten zien, want uiteraard krijgt hij dan zijn commissie. Als we voet bij stuk houden datwe naar die guesthouse willen, moeten we ineens weer meer betalen ofkan hij ineens niet meer verder. Uiteindelijk heen en weer discussie over wie wel of niet een goede man is.. Gezellig eerst bestolen,nuprobeert die Rickshaw ons ook nog van alles af te troggelen..

Varanasi is druk en heeft veel kleine, smalle kronkelsteegjes waar ik echt direct verdwaal. Het stikt er van de mensen,mensen met lange witte gewaden, mensen met alleen een doek, touw en kralenkettingenom en verder beschildert met tekens, mensen met tulbanden en lange haren en baarden, blankemensen met grote rugzakken enmensen met felgekleurde gewaden.. Kortom.. Sikhs, Pelgrims, Hinduisten en toeristen en nog veel meer komen allennaar Varanasi..De sfeer wat hier hangt is heel bijzonder en zeer moeilijk te beschrijven, het voelt als een belangrijke, magische, spirituele, kom tot jezelf, kom tot verrijking, kom tot bezinningplaats. Ik voel het, zie het, ruik het en beleef het. Heel bijzonder.

Maar vanuit die sfeer moet ik toch echt eerst op zoek naar een internetcafe. na een half uur struinen en verdwalen door het web-van-alles-lijkt-op-elkaar-smalle-steegjes-wat-stikt-van-de-mensen-en-uiteraard-koeien-doolhof waarbij het lijkt dat de spin telkens zijn web bijstelt en lachend toekijkt naar die zoekende en verdwalende toeristen die geen kant uit kunnen methuntoch niet kloppendelonely planet. De meeste internetcafe's zijn gesloten nog zo vroeg.. (half 9) Uiteindelijk vinden we er dan een gelukkig.. Ik kan achter de computer om telefoonnummers te achterhalen, want moet mijn telefoon blokkeren. Wanneer ik goed en wel erachter zit, valt om de seconden alle lichten en dus ook de computer uit. De beste jongen probeert nog om het telkens op te starten, maar tegen een stroomstoring of teveel apparatuur op een stop kan hij niet op. Dan maar nummerinfo bellen, gelukkig werd je doodgegooid met reclames daarvan enklinkt datirritante nummer zelfs nog door in je dromen.. wat dan nu wel handig is. Maar die kreeg ik niet te pakken. Uiteindelijk via mijn werk dankzij een fijne behulpzame nachtwaker een nummer gekregen en eindelijk kunnen blokkeren. Fijn, stap 1 afgerond..

Dan op weg weer naar het politiebureau.. Het politiebureau is op het treinstation, een kale ruimte met daarin een grote tafel waaraan wel 4,5 politiemannen zitten of rondlopen.. ze vragen ons wat we komen doen, als we antwoord daarop geven lopen ze weg en wetenwenog niks. We wachten maar braaf minutenlangen worden nog wel op een stoel neergezet. Dan stelt een politieman ons weer dezelfde vraag,kijkt hij ons quasi intelligent aanwaarbij ik denk nu komt het. Maar nog moeten we wachten en uiteindelijk weten we dan waarop. De toeristenpolitie is gebeld en die komt eraan. We gaan buiten op het perron op een bankje zitten met daarom heen nieuwsgierige locals die af en toe gewoon even meelezen of luisteren wat we aan het doen zijn. De man vraagt wat er gebeurt is, pakt pen en papier en schrijft direct een heel verhaal op. We hoeven alleen op te geven wat we 'missen' en ons adres. We zien dat hij opschrijft dat we onze tas 'misten' op het perron. Hier maken we gestolen van.. het hele blad moet dan weer helemaal opnieuw overgeschreven worden. Alles gaat namelijk hier met de hand, geen computer gezien. Een kopie maak je daar een carbonpapiertje ertussen.

Door het woord gestolen ontstaat er een enorme discussie tussen de gewone politieman en de toeristenpolitieman. Een vermiste tas of een gestolen tas brengt totaal verschillende procedures met zich mee blijkbaar. De politie wil niet dat we het woord gestolen gebruiken en hij schrijft een stuk tekst hoe hij wil dat we in het procesverbaal zetten. Namelijk dat we op het perron van Katni waar we de trein naar Varanasi gepakt hebben, de tas 'misten' of zeg maar vergeten zijn mee te nemen de trein in. Dat betekent dus dat je de politie van de streek Katni soort van verantwoordelijk maakt en dat de politie van Varanasi niks ermee hoeft te doen. Ondertussen zitten we zo al anderhalf uur bezig over 1 a-4tje. Dat a4tje moet bij iedere fout of verkeerde woordkeuze weer helemaal opnieuw geschreven worden.Wat weereen nieuw papiertje kost die niet1-2-3 voor handen ligt maar op zijn allertraagstweer opnieuw gezocht en voorzichtigafgescheurd moet worden. Dan moethet carbonpapiertje er nog achter bevestigd worden.. wat een bejaarde slak nog sneller voor elkaar krijgt. Dan is hij weer de naaldkwijt en de beste politieman neemt alle rust en kalmte omde blaadjes exact op elkaar te leggen en met veelperfectionisme de naald er door heen tehalen.. Ondertussen werd mijn geduld een beetje op de proef gesteld en beslootdeze beste manvan zijn taak te ontheffenzodat hij gezellig verder kon kletsen met zijn collega.Toen weer alles overgeschreven op een A4tje, waarna mijn 'examen' beoordeeld moest worden door meneer de hoofdagent of er geen spelfouten en vooral geen'onwaarheden' in voorkwamen.. voordat hij zijn stempel erop kon zetten en wij met een 10 en een griffel eindelijk weer eens verder konden.. Eindelijk gaat deze beste man akkoord, moet de stempel nog gemaakt worden, deinkt nog gefiltert om na 10 minuten dan eindelijk een stempel van het politiebureau te verkrijgen. Dat is gedaan.. al 2 en half uur verder. Nu kunnen we dan een KOPIE maken.. we lopen het hele station door achter de toersistenpolitieman.. Komen in zijn kantoortje aan en kunnen de kopie maken.. op zijn Indiaas dan.. dat betekent dus de aangifte overschrijven. Gelukkig begrijpt de beste man dat we niet zo geduldig meer zijn en hoeven we slechts een paar woorden over te nemen.

Eindelijk dat zit erop.. nu kan ik dan Varanasi bekijken en dat kan het beste vanaf een boot! De stad ligt aan de rivier de Ganges, aan de andere kant van de rivier is het kaal en enkel een zandvlakte. Na flink onderhandelen waar ik op dat moment eigenlijk helemaal geen zin in had en sneller dan gebruikelijk akkoord ging, in een houten roeiboot gestapt. Mooi om Varanasi vanaf het water te bewonderen, fel gekleurde gebouwen, veel mensen en veel vliegertjes die vrolijk in de lucht dansen. het mooiste is natuurlijk hetgeen aan het water gebeurt, zo zit de een aan de rand te vissen een ander neemt een verfrissende duik. Een ander voert een of ander badritueel uit. Koeien en honden die hun dorst lessen in de Ganges.. Een spierwitte (vermoed engelsman) toerist die zijn 'puja' (heilig ritueel) krijgt, een offer brengt en dan zijn opvallend bleke lijf doopt in de Ganges. Vrouwen die hun was doenin de rivier en mannen die zichzelf wassen metzeep in de rivier. Dat allemaal gebeurt naast elkaar en door elkaar.. en dan daarnaast komen we aan bijeencreamtieceremonie.. Metstokken wordt er eenrechthoek van zo'n halve meter hoog gevlochten..De dodewordt in doeken gewikkeld en op deze houten stapelgelegd. In het midden van de houstapel en dus onder het lichaam wordt het vuur aangemaakt en zo wordt het lichaam verbrand. Een paar mensen staan erbij, een meter daarnaast snuffelt een koein het as. Ik zie 1 brandstapel die al bijna 'klaar'' is en een die net brandt en een stapel waarhet lichaam naar toe gedragen wordt. Daartussen loopt een koe en honden.. waarom ook niet..

Aan de andere kant van de rivier is er een filmploeg met opnames bezig en zie ik even verder op een hond in het water 'staan'. Hij lijkt ergensop te staan envreet ergens aan. Dan zie ik overduidelijk een ribbenkast met uitstekende sleutelbenenboven het water uitsteken waar de hond dus zich tegoed aan doet.. Na zich volgegeten te hebben, zwemt de hond weer terug naar de kant. We varen nog langs een andere crematieceremoniezon paar honderd meter verderop. Daar zijn ze ook druk in de weer met brandstapels en wordt er nog een brandstapel te water gelaten.

Kortom je leest erover, je hoort erover.. maar je weet niet wat het isvoordatje het zelf gezien en vooral gevoeldhebt! Bizar, bijzonder,mooi, traditioneel, extreme uitersten eneen enorme spirituele heilige sfeer.. watjevoelt tot in je kleine teen.

Bandhavgar National Park--> op zoek naar de TIJGER!!

Met de trein kom ik na een enerverende reis aan op station Umaria.. wat een klein plaatsje is en datis temerken, rustigop het perron en ook als je het station uitloopt zijn er slechts een paar mensen en rickshaws die wat vragen.. met een rickshaw gaan we (David en ik) naar het busstation.. daar staat ons nog een hobbelige busreis van anderhalf uur te wachten naar dan eindelijk Bandhavgar! De omgeving en natuur is sterk veranderd,, van woestijn, kale zandvlaktes,droogte en warmte ben ik aanbeland in een wat meer tropischer, beboster en koudere omgeving. Erg mooi ook en wel zo afwisselend! Bandhavgar is niet zo toeristisch het is klein, paar winkeltjes en shops, weinig verkeer, rustig, mensen kunnen niet zo goed Engels en er is niemand die van alles aan me probeert te verkopen..Ik vind een simpele maar goede guesthouse en al meteen hebben we een chauffeur en jeep gevonden. 2 meiden uit Zweden ontmoet die met ons meegaan op safari en dat scheelt want dan kun je de kosten delen. Uiteindelijk gaat er ook een duits stel mee. Dus dat is inchecken, tas neergooien, eten en om 2 uur al op weg in de jeep naar het park! Maar daar ben ik tenslotte voor hier eindelijk na zo'n 1000km reizen ervoor over hebbend om de tijger te spotten!

In de jeep is het toch wel koud.. zo smiddags maar je rijdt in de schaduw en vol in de wind..Ik ben zo moe van de reis dat ik mijn ogen niet kan open houden en de jeepsafari leek daardoor erg kort haha.. dacht maar 1 sec mijn ogen dicht gehad te hebben, we zien wat hertjes, apen olifanten..werijden en we rijden wel in een mooie tropische omgeving en het is raar te bedenken dat dit de leefomgeving van de tijger is en het lijkt onwerkelijk dat je diehier kan spotten...de zon gaat onder en wegaan weer terug.. het was een mooi maar koud ritje, geen tijger gespot helaas maar zo was het ook al mooi.De tijger spotten vanaf een olifant kan helaas niet meer.. regering staat dat niet meer toe of zoiets , dsu we boeken direct de safari voor de volgende dag.. wel om half 6 klaar staan..maar wat heb ik het KOUDDDD na die safari het lijkt wel of het vriest en daar ben ik niet op voorbereid en eigenlijk gewoon niet voor gebouwd.. ik ga naar mijn kamer en duik echt direct mijn -oh-wat-ben-ik-toch-steeds-zo-blij-dat-ik-je-heb-SLAAPZAK in brrrrrrrrrrr ben toch in India zeg..het duurt ook echt even voor ik wat warm wordt.. het is hier in deze streek gewoon echt koud.. een warme douche kan geregeld worden..hij komt me namelijk een emmer met warm water brengen, dus op de kop eerst met mijn haren in de emmer die zowat dreadlocks geworden waren.. heb namelijk door het reizen al paar dagen niet gedoucht laat staan tanden poetsen haha.. en dan maar lekker met mijn voetjes in de emmer gestaan en met een klein emmertje het water overme heen gegooid.. het was warm, behelpen en lekker!

Daarna op zoek naar een restaurant.. er zijn er niet veel hier.. maar kom uit bij een restairantje die net open is, de eigenaar komt bij ons aan tafel zitten en vertelt wel 3 x zijn naam en met zijn 3en staan ze direct aan mijn tafel om ons te bedienen..eten betalen en wegwezen.. het is me toch koud hier.. dus lekker mijn slaapzak in en slapen..

5 uur opstaan, het is donker en koud ik trek 6 lagen aan shirts aan en3 broeken om zo de kou en de wind in de open jeep te doorstaan..het is nog donker als we in het park aankomen,de zonsondergang is erg mooi en na paar uur warmt de zon me beetje op als ikbij een stop weer heerlijk een warme chai drink. Nog geen tijger.. we rijden al 3 en half uur rond..onderweg zien we wel sporen van tijgers en horen we monkeycalls en vogels die elkaar waarschuwen, maargeen spoor van een felgestreeptetijger. Op het moment dat weop de terugreis zijn en ikde hoop opgeef stopt de jeep ineens en hij roept TIGER!!!! ik kijk naar rechts zie hem niet direct (wel eengrote olifant die de tijger opjaagt) dan zie ik haar rondsluipen door hethoge gras en struiken.. Uiteindelijk gaat ze lekker liggen, rekt ze zich uit, wast ze zichzelf als een kat ennestelt ze zich voor een siesta.. op 50 meter afstand. ..GEWELDIG MOOI!!! Wauw hier heb ik het dan voor gedaan en ben er blij om.. Wat si dat toch raar, voor je gevoelkun je er zo heen lopen om een nog betere foto te krijgen..maar op zo weinig afstand ligt gewoon een gevaarlijk roofdier.. geweldig! En wat steekt dat oranje mooi af tegen de groene natuur.. de zon staat wat hoger, ik warm weer langzaam wat op en ben blij met mijn tijger op de valreep!

Smiddagsnog lunchen met zijn allen.. indiase thali dan de tas weer pakken, uitcheckenomde locale bus weer te nemen.. tijdens het wachten opde bus,geef ik nog een ballon aan een kind, waar we met zijn allen leuk mee spelen tot debus komt.. het kind zo blij als een kind..

De tassen worden hoog op de bus gegooid enik plof neer op de achterbank waar er altijd nog meer bij kunnen, zo zit ik echt vastgenestelt tussen mensen.. de bus hobbelt alle kanten op, ik vlieg omhoog kom terecht op een ijzeren rand auwa..tja het zitkussen was net wat verschoven in deze moderne bus, vol gaten, stoelen waar de bekleding bijna helemaal vanaf is,verscjoven zittingen en kussens, uitstekende ijzeren delen.. We komen weer aan op station in Umaria waar we een ticket boeken naar Katni, terwijl we in de stationshal in de rij staan voor ons ticket, komt daar Bertha de koe vanaf het perron de hal ingelopen zeker net haar zus bezocht!

paar uur wachten op de trein.. waar kinderen ons vermaken door zovaak mogelijk in een minuut 'biscuit?' te zeggen.. waaropik zo vaak mogelijk 'nee; antwoord, toch blijven ze proberen me oip hun allerzieligstaankijken, me arm aantikken en me achtervolgen ach ja.. maak er maar een spelletje van.. ik zit gesettledals waakmiep bij alle tassenen typ een sms, de man naast me buigt zich naar voren en leest mee.. hij was benieuwd wat voor een taal ikschreef..ach beste man dat mag jij best weten...dan gauw naar de trein waar de kinderen ons nog steeds achtervolgen en uiteraard hun best geleerde engelse zin bleven herhalen.. een meisje geef ik maar de kieteldood en ze heeft de grootste schik.. daar komt de trein aan, met een rugzak voor en een achter, grijp ik het kind onder me arm en neem haar bijna mee... zo licht als een veertje en luid lachend laat ik er toc hmaar achter.. zelfs als we detreindoor lopen zie ik ze bij ieder raampje nogopduiken en jahoor ..'biscuit'?

In Katni direct op het station geprobeerd een kaartje naar Varanasi te regelen, best handig als je de verschillende treinen alleen in het hindu aangegeven zijn..de hal is begeven met mensen die op de grond slapen of wachten.. ben het al gewend. De nachttrein naar Varanasi is over paar uur..weer kunnen we alleen maar een 3e klaskaartje kopen.. op het perron komt de trein aan ik loop richting de coupe terwijl ik ineens voor de keuze sta naar links uitwijken waar de trein net binnenrijdt of naar rechts waar mevrouw C. Ow. (Compleet Ongeinteresseerde Wandelaar)langsloopt of gewoon rechtdoor en vast komen te zitten tussen de trein en mevrouw C.Ow.. hmmmm keuzes maken in seconden niet mijn sterkste kant.. gelukkig is er nog een uitwijkmogelijkheid en op het nippertje passeer ik mevrouw C. Ow zelfs zonder lichamelijk contact.. pfff dan de trein in, de sleeperclass is helemaal tot de nok toe voldus geen plaats.. dat wordt weer een 3e klas avontuur, terwijl ik door de coupes struin, vraagt er een local water is en zeghem geen plaats te hebben, hij gaat wat aan de kant zitten en maakt plaats voor ons op zijn bedje.. ik mag aan de overkant bij een kind die ze voor de gelegenheid even wakker maken en gebaren aan de kant te gaan voor mij.. we kletsen wat ik krijg nog chai aangeboden en dan gaan we slapen maar hoe.. op het smalle bedje ligt aan het eind een koffer, daneen slapendkind en op het puntje zit ik in kleermakerszit.. Maar de man aan de overkant ziet dat ik slapen wil,hijgebaart me het kind aan de kant te schuiven.. tja dat kun jetoch niet maken.. maar hij trekt aan het been en arm van het kind, slaat wat op het gezicht en arm om het kind wakker te krijgen en ik probeer er achterlangs op de vrijgekomen 20 cm mijn benen te strekken tja bovenop of in elkaar dit is India.. heel normaal.. ik slaap even maar verkies het gangpad op de grond boven mijn verkreukelplek bij het kind..rol mijn slaapzak uit en achter de rij van grondslapersslaap ik op de harde maar toch al aardig gewende ondergrond.. waaraf en toe schoenen voorbij wandelen naast je gezicht en de grondheerlijke odeurs verspreid het maakt me niet eens meer uit enik slaapheerlijk..Snachtsuiteindelijk vind ik nog een bed..'s ochtends maakt David me wakker dat we er zijn.. met mijn slaaphoofd pak ik snel mijn spullen en prop mijn slaapzak snel in mijn tas, terwijl David zijn tas heeft en zijn slippers pakt. Terwijl hij dat laatstedoet in die paar secondendraait hij zich om en zijn tas is weg... met daarin mijn fototoestel, telefoon en mp3 speler.. Welkom in VARANASI !!

Van Alladin naar 1001 nacht

daar zijn we weer.. laatste keer was ik gebleven in Jaisalmer waar ik samen met Keisha en Machael een Guesthouse had.. na de Camelsafari.. Ik heb een eenpersoonskamer, heel gezellig alleen een bed, of zeg maar gerust een houten (of was het staal?) plank.. Maar het is een leuk, mooi guesthouse.. helemaal zandkleurig kleurige glas in loodlampen en hier en daar uitsnedes in de muur.. Boven op de rooftop kijk je uit op tempels en kun je een mooie zonsondergang zien. Terwijl ik van een cola geniet op de rooftop komt daar een oud, klein mannetje met een grote witte doek als drollenvanger, een kleurrijke tulband, zo'n grijze baard en een paar tanden aangewandeld. Hij nestelt zich in kleermakerszit op de grond en begint daar op een 150 jaar oud instrument (mix tussen gitaar en viool) te spelen en te zingen.. Geweldig leuk en helemaal passend bij de sfeer van Jaisalmer..Het guesthouse bevindt zich in het fort, Dat fort is helemaal van zandkleurige steen, met daarbinnen allemaal kleine nnauwe en makkelijk verdwaalbare straatjes met shops en restaurant. Tegen zo'n zandkleurige muur, zien alle kledingstukken, de vele saris, doeken en schoenen en nog mooier en kleurrijker uit. Mooi gezicht erg leuk om hier in het fort rond te struinen met daarbij uiteraard ook koeien met hun attitude van 'ik zie je wel maar moet ik er iets mee dan??' Deze houding van ík-ga-nooit-aan-de-kant-het-interesseert-me-totaal-niet-wat-je-er-van-vindt is gebruikelijk onder de koeien..Geweldigevan naturementaliteitwatsoms lastig is.. namelijk alsje door een straatje loopt van nog geen meter breed en een koe komt je tegemoet of staatdaar gewoon, tja dan moet je even creatief zijn en helemaal als erook nog een motor doorheen wilkrossen, want die rijden hier uiteraard gewoon..

De mannen van de guesthouse zijn erg aardig als je weer binnenkomt, maken ze allemaal praatje met je.. een jongen had nog geen woord met me gewisseld die kan niet zo goed engels.. maar hij liep savonds een keer met me naar beneden.. dacht al waarom of toevallig.. niet toevallig maar met voorbedachte rade vroeg hij in zijn enige Engels geleerde zin: wil je bij mij slapen?? Haha ze denken hier dat die Westerse vrouwen heeeeel gemakkelijk zijn., Maar bij een nee is het ook goed, oke en draait zich weer om.. In Jaisalmer verder nog naareen Puppetshow geweest..(naast Alladin en 1001 nacht lijkt ook Pinoccio van de partij!)Maar heel knap hoe ze met die poppen de gekste beweging maken en daarmee de geschiedenis van Jaisalmer vertellen.. vooral de eigenaar, een statige man van jaar of 65, die iedere keer voor een onderdeel van de poppenshow het verhaal deed door een microfoonwaarover de pop ging dansen.. elke keer weer (zo'n 6 keer in totaal) zei hij: this is a very interesting programme..iedere keer weer haha lachwekkend..Daarna met de hele club (4 uit Israel, 1 duitser, 2 uit zuid afrika uit eten geweest en echt heel lekker indiaas gegeten met allerlei curry's, chapati en rijst. Uiteraard met de handen en zittend op de grond op kussens aan zo'n lage tafel. De volgende dag naar de Jaintempels geweest metzijn allen..mooiemet de hand uitgesneden pilaren en tempels..

Dag erna ben ik nog naar een meer geweest.. waar de rickshaw me nog af wilde zetten haha, maar ik ben niet gek hij vroeg me 40 roepies (60 cent) voor een miniafstand wat20 roepies is (30 cent)tja die 30 cent moet er echt af..geweldig dat afdingen. Ik denk al helemaal in roepies, dan lijkt het zoveel geld maarjehebt een discussie of een fel handjeklapgevecht over zo'n 10 tot 30 eurocentwaarvan je in NL in de winkel soms zegt laat maar zitten.. haha Toen als een gek nog naar het restaurant waar ik Keisha en Michael nog voor lunch zou ontmoeten.. tuurlijk zei de ober dat het eten heel snel klaar was en tuurlijk had ik toen nog heel veel tijd.. maar uiteraard bleek het eten nog ruim een half uur te duren en moest ik als een gek nog gaan stressen om mijn bus te halen, dus het eten naar binnen gepropt afscheid genomen en naar de weg om een tuktuk te scoren.. blijkt op zo;n moment ineens bezet of iemand vroeg me 400 roepies hahahahaha nou reken zelf maar even no way.. maar wel stress.. het is 5 voor 3. ik moet nog naar mijn guesthouse, spullen pakken, betalen en dan nog op weg naar het busstation om daar om 3 uur te zijn.. ja oke was al te laat ..maar ik vind de tuktuk voor goede prijs.. waggel door de smalle straten naar mijn guesthouse om daar door johnny (man van guesthouse) op zijn motor zoals afgesproken (service he) naar het busstation te gaan.. nou dat was me een ritje wel.. stel je diezelfde smalle straten voor nu alles gezien vanaf een motor met op je rug een grote rugzak, die bij iedere hobbel nog schever gaat hangen waardoor je weer tegendruk moet bieden met je lijf, met een hand je heel goed vast moet houden en je andere hand die je echt nodig hebt om voor je mond te houden om het niet uit te schreeuwen, wanneer je plots de hoek omgaat,op de rem moet voor een koe, tussen 2 mensen (dat allemaal in die 60 cm) door rijdt met zon30 km p/u, omhoog vliegt door hobbels of bobbels in de weg waardoor je bilspier op volle kracht moet werken om niet van die verdomde motor af te kukkelen omdat de zwaartekracht met je rugzak tart... (Zo dat zijn veel woorden in een zin haha).. maar ik ben aangekomen en terwijl ik af wil stappen, doet suus dat uiteraard op zijn allercharmanst..ik zit namelijkvast haha met mijn rugzak ergens aan en stap al half eraf wat dus niet lukt ja leuk zon klein meiske met korte beentjes gespreid op een brede met tijgerprint beklede motor die half erstapt maar tegengehouden wordt door een rugzak achter op de rug met aan de zijkant ook nog een rugzak.. Gelukkig wordt ik snel geholpen door Marcus.. een jongen die samen met David heel toevallig dezelfde bus nemen naar Udaipur (hen via Keisha al eerder ontmoet) Daar ga ik dan op weg naar Udaipur met de nachtbus.. De middag en avond breng ik kletsend en muziek luisterend of zingenddoor in de slaapcabine van Marcus en David..onderweg stoppen we nog paar keer om wat te eten, gebruik te maken van hele frisse wc'sen aangestaard te worden door de locals..

Sóchtends vroeg komen we na een stervenskoude rit in de tuktuk in een guesthouse waar ik een kamer krijg waar de beste eigenaar net zelf uit bed gestapt is..ach ja.. kan tenminste nog even slapen.. al hoewel het net lijkt of truus de koe bij mij in de kamer staat te loeien en daarna om 6 uur het gezang van de moskees luid klinkt.. pfff om 10 uur maar eruit en gedoucht. Mijn douche was beneden tenminste dat dacht ik.. ik kom daaraan en een bezemkast is nog groter.. het plafond loopt schuin af en in de hoogstetop kan ik nog niet eens staan.. er is geen douche alleen een kraan.. ach ja dit is India dus met een emmerkoud water was ik me in dit veel te krappe clausterfobische ruimte.. wat achteraf de familie douche blijkt te zijn enniet voor mij, mijnruime, warme douche bleek later ergensanders te zijn..

Ik ben in Udaipur.. een niet zo'n hele grote stad, maar met voldoende herrie, getoeter, gevaarlijk verkeer, koeien en honden en uiteraard afval want anders zou ik het nog gaan missen. S'middags even de stad door struinen, langs alle shops.Lopen is al een uitdaging hier en vraagt veel alertheid.. zo moet jenaar beneden kijkenom de koeienflatsen, kuilen, open riool en afval te omzeilen maar ook voor je kijkenom niet omvergereden te worden door de vele motors, autos, rickshaws of in contact te komen met de koeien.. daarnaast moet je opletten welke straatje bent om de weg weer terug te vinden en wil je natuurlijk ook gewoon zien wat er te zien is... ogen tekort.. we komen uiteindelijk uit bij het grote meer van Udaipur, in dit meer staat een groot witpaleis, erg mooi om te zien en we maken de zonsondergang mee.. Savonds eenfeestje inons guesthouse met een grote groep.. waarbij Raju de eigenaar eerst zegt dat we geen bier mogen hebben, dan zegt dat wegoed op moeten letten en dan vervolgens ons zelf het bier verstrekt en uiteraard net zo hard meedrinkt en later ook danst, waarbij hijiedereenzo af en toe omhelst, een klap op de schoudersgeeft of zeg maar een klap in het gezicht van enthousiasmeof zelfs een flinkeík-heb-het-zo-naar-mijn-zin-met-jullie-en-ben-daardoor-over-enthousiast-en-over-vrolijk hardekneep in mijn gezicht...

Udaipur is inderdaad sprookjesachtig, hetheeft veel hoge, witte gebouwenen savond met alle lichtjes geeft dit de sfeer van 1001 nacht..De volgende ochtendop de rooftop een yogales weer bijgewoondmet hele bijzondere elastische standjes zeg maar beetje te ingewikkeld voor me..maar wel weer fit voor de dag.. smiddags een boottocht over het meer gemaaktmet de hele club om het paleisheen en zonsondergang vanuit de boot..

De volgende dag maar weer even naar Raju gegaan om te horen hoe ik nou toch in vredesnaam helemaal naar hetoosten kan, naar het nationaalpark.. Rajudoetalles een beetje op zijn tijd haha, als mensen vragen om uit techecken reageert hij met ja, maar blijft zijn krantje lezen, eten komt dan weer heel snel, dan vergeet hij het compleet of duurt het uren of wanneer hij zin heeft..nu genaamd de Rajustyle.. Maar het luktuiteindelijk het is een lange reis, maar ik wil het doen.. Ook David enthousiastgeworden. Marcus gaat naar het strand, daar is David al geweest en wil ook welnaar nationaal park en de tijger zien. .Dus die dag pakken we om 6 pm de nachtbus naar Bhopal..Uiteindelijk staan we stil.. snachts.. het duurt wel erg lang.. uit het raam zie ik alleen maar vrachtwagens om me heen..voor bij de chauffeur blijkt dat we bij een spoorwegovergang staan.. maarhoe dat hiergaat is echt ongelooflijk.. iedereen wil zo snel mogelijk en als eerste daarover heen.. maar watgebeurter als iedereen dat wil tja dan kan dus niemand meer.. ieder klein gaatje links en rechts wordt opgevulddoor dan eenauto dan een motor of vrachtwagen die denkter heus wel doorte kunenn. Niemand denkt he het staat vast ik wachteven netjes achter mijn voorganger.. tuurlijk niet waarom niet proberener links of rechts langs of doorheen te rijden.. wat er voor zorgt dat dé ruimte die er is opgevuld wordt en alles helemaal vast komt te staan.. dan moet er een zeggen goh dit lukt niet laat ik dan maar achteruit gaan, maar dat bedenkt niemand zich want iedereen wil als eerste..en achteruit rijden hebben ze nooit geleerd dus zogebeurt het dat we 3 uur bij een spoorwegovergang vast staan midden in de nacht.. met allerlei locals die allemaal proberen het verkeer te regelen (uiteraard alleen zo dat hun eigen vehicle er door kan) uiteindelijk blijkt ook een vrachtwagen met pech te zijn die ook aardig wat verkeer overhoudt.. en dat op een 2baans weg, waarbij iedereen er langs wil, met tegemoetkomendverkeer. Maar ach van die 2baans weg maken we toch gewoon een 3baansweg??? Wat een C.H.A.O.S -> Complete Hilarische Auto (of abnormale)Opeenstapeling (onoplosbare)Situatie...

Dit zorgt ervoor dat we dus ook veel later in Bhopal aankomen, onderweg wordt er namelijk ook nog even een band verwisselt (gewoon midden op de autobaan, waarbij motors dan maar de bermkiezen naast de busen door de buspassagiers doormanouvreren die uitgestapt zijn om te kijken wat er is)...

uiteindelijk zo'n20 uur later dan in Bhopal waar we eentreinkaartjevoor de nachttrein moeten kopen.op het station is het een mierennest van mensen..het reserveringsloket is gesloten wat betekent dat we een normaal 3e klas kaartje moeten kopen(dat is enkel voor een wie-het-eerst komt-wie-het-eerst-maalt-ZIT-plaats). Ik ga in de rij staan diealleen voor vrouwen is. hoe dichter bij het loket hoe meer gedrang en geworstel en gedruk.. maar kom bij hetloket waar de beste manniet begrijpt waar ik heen wil en bij zichzelf denkt wat doet een toerist hierbijal die locals dat kan nooit goed zijn en stuurt me weg,ik die denkverder geholpen te worden stap uit de rijom tehoren wat we al wisten2e klas kan niet meer.. dus je moet 3e klas... pfff weer in die rij..maar dan trek ik echt mijn allerstoutste slippers aan en met wat getwijfel en nagelgebijt wurm ik me langs de vrouwenrijop tot aan het loket en kies de mannenrij om voor te dringen en het lukt.. we hebben ons kaartje en kunnen verder naar Umaria!

Helaas kunnen we ons kaartje niet upgraden naar de sleeperclass en zitten dus vas taan 3eklas delaagste klastussen de locals, zonder bedden en stampensvol..daarbelanden we op onze rugzakken op de grondin de gang.. Om vervolgens naar een paar uur wel plaats te bemachtigenop de bank, waar ik al zittend toch nog wat geslapen heb, alhoewel tegenover me een oude man echt half dood gaat, datje half slaperig denkt gebeurt dit nu welof niet? hij draait met zijn ogen,valt om geeft over en stikt zowat zijnfamilie blijft toch maar wat rustig en slaat hem in zijn gezicht, ruimt zijn kots op, drukt hem wat op zijn borst en neemt hem dan maar mee naar de wc.. en hij doet het weer gelukkig..

HOLY SHIT 2

Welkom bij deel 2 van Holy Shit 2, dit keer weer boordevol interessante weetjes vind ik dan haha...Vooral Marc en carina jullie SHiva komt er in voor en hoe.. lees gauw verder..

Allereerst iets over huwelijk nog hier inmiddels nog een paar locals gesproken, zomocht een man wel een foto zien van de vrouw die hij ging trouwen en kan hij nee zeggen. Maar de man was zo overtuigt van zijn ouders dat hij zegt mijn moeder weet wat goed voor me is dus ik vertrouw haar volledig..

Vervolgens eenman gesproken die op dit moment een vrouw moet gaan zoeken voor zijn zoon, wat deallerbelangrijkste criteria is, is dat ze van dezelfde Kastekomt. Zo niet vindt er absoluut geen huwelijk plaats, daarnaast kijkt de vadernaar haar studie, haar familie ennaar de astrologie de sterren moeten wel gunstig staan.. dus die is nuop zoek..

Dan het hinduisme, heb al in hoofdstuk 1 wat verteld overde goden.. zo heb je Brahman en volgens mij is dat bij hem,Brahman at zelf nooit geen uien en knoflook, wat hij vond dat stinken.. dus ze volgeneigenlijk zijn leefwijze op.Als ze een tempel van God Brahman bezoeken doen ze vaak een doek voor hun mond ommaar niet te stinkenof uit hun mond te ruiken voor hun god.

Dan heb je Shiva die beste God rookteveel wiet, wat ze hier Bangh noemen, Feit is nu omdat hun god het deed, wordt het hier gedoogd en zijn er een aantal plaatsen waar er een banghshop is..de wiet wordt aangeleverd door de regering en alle mannen nemen daar geregeldvan (hoorde van een man dat de vrouw maar eens in het jaar op een heilig feest dat mag doen. Je krijgt daar een menuen ze maken werkelijk van alles ervan.. ik hoorde al wel eensiemand vragen Banghcookie..Maar ze maken er dus koekjes van, chocola maar ook de welbekende lassi hier, wordt dan specail lassie en lassie is een soort yoghurtdrink.

Zo ook is bier (alcohol) in veel plaatsen niet toegestaan ook vanuit het geloof, dit moet je dan buiten de kaart om bestellen.. zokreeglaatst iemand zijn bier in 2 theepotten.. om het allemaalzo geheim mogelijk te houden haha zie je he tvoor je echt zo'n ouderwetse stenen theepot met zon tuutje van waaruit jein een klein mokje je bier schenkt..

Dat was het wel weer voor zover!

Liefs

THE CAMEL SAFARI

Hallo allemaal!!

Hoe is het daar in Nederland er zijn geruchten dat het regent en vies weer is ik heb een spirituele zonnestraal uit handevn van god Ganesh gestuurd.. hopelijk kom het snel bij jullie!

Ik zal eerst wat vertellen over demanier hoe iedereen hier je een camelsafari probeert aan te smeren en hoe ver ze daar ingaan. Zo komt iedereen natuurlijk met de trein aan, sommig hoteleigenaren sturen wat mensen om de laatste stuk van die trein mee te reizen en daar dan al contact met touristen te maken om ze zo een gratis taxi aan te bieden die uiteraard naar hun hotel gaan waar ze de goedkoopste kamers hebben.. tot zoevr geen probleem en dat is wat wij ook gedaan hebben, lekker een gratis rit en een goedkope kamer.. maar wat ze dan hopen en willen isa dat de de camelsafari bij hun neemt.. uiteraard vragen ze dan veel en veel meer.. zo wilde ze ons een safari aanbieden van 2000 roepie en beloven dan dat je de non-toeristic safari krijgt met alles erop en eraan (heb niet zon zin om te rkenen naar euros haha)dat hebben we niet gedaan wij zijn verder gaan kijken en komen bij een die ook in the lonely planet staat.. daar krijgen we dezelfde trip voor 850 roepie, dus dat scheelt wel even een hele hoop egld. Daarna is vervolgens het hotel ' teleurgesteld'.. en dat laten ze blijken ook.. ze proberen nog van alles uit je te krijgen zoals dat je bij hun je bagage stalt of bij hun terugkomt en ze beloven gouden bergen..Wij nemen dus de safari vij ganesh travel en worden om half 8 opgehaald voor ons guesthouse.. wij staan startklaar wanneer de man van de guesthouse ons vertelt dat de jeep van ganesh travel ergens anders staat en dat we daar heen moeten.. geljk geloofde ik er niks van, maar aan de andere kant kon ik ook niet zo snel bedenken wat voor een voordeel hij eraan zou hebben... hij blijft hameren en zeggen je moet daarheen ik heb gezegd daar te wachten etc.. geloof je me niet etc.. JE zou er bijna intrappen.. maar dan komt vanuit de andere kant onze jeep van Ganesh Travel... en ons keurig oppikken als afgesproken.. Wat de man van het guesthouse dus nog probeerde is je de andere kant opsturen zodat je je pickup mist en dan tenslotte de safari mist.. en dan kun je bij hem uithuilen uiteraard en biedt hij je dezelfde dag alsnog een safari aan.. maar goed dan de SAFARI

Om half 8 worden we opgehaald en ontmoeten bij het reisbureautje de andere mensen die meegaan.. zo ook een nederlandse jongen en meisje.. zo raar om weer nederlands te praten en ik kom zowat niet uit mijn woorden zo snel als dat gaat.. zelfde als dat ik nu in het stadium beland ben dat ik denk en reken in het Engels ik droom nog niet in het Engels dat duurt even , mijn ervaring in Costa Rica was dat ik na een maand zelfs in het Spaans droomde.. dus nu met dit verhaal schrijven denk ik in het engels en vertaal eht naar het Nederlands of zoiets not really exactly bu t well you get me... haha! Maar ik dwaal af.. de rest van de groep bestaat uit een jongen en meisje van zuid-afrika, meisje uit finland, jongen uit ierland en 2 mannen uit Australie. dus een gevarieerd gezelschap.. Na een goed ontbijt rijden we met een jeep al een stuk de dessert in, naar een plek waar onze kamelen klaarzitten

De kamelen zijn bepakt en bezakt niet te zwaar met wat eten maar vooral met veel zachte kussens.. ik krijg kameel Sunday en dat op zondag.. als het maar geen zondagrijder is :)..Ik ga erop en dan komt het, het beest moet opstaan dus dat gaat net als in het liedje van voor naar achter en van links naar rechst en de kameel staat op zijn 4 poten.. we gaan op weg met een camelman en zijn 'hulpjes' . ieder heeft zijn eigen kameel.in rustig tempo lopen we steeds verder de Dessert in.. nu al geweldig want al gauw zie je niks anders als woestijn om je heen, het is wel nog vol met planten en veel cactussen.. maar het is geweldig om zo hoog op zon beest met geweldig uitzicht, met niks anders dan natuur en wijd uitgestrekte landschappen in the middle of nowhere, zo rustig zo relaxed en ontspannen echt heerlijk. Dit is vakantie!

Ik lach me rot om de anderen te zien hobbelen op hun kameel 1 man, zo een die zijn 1e biertje al had in de truck.. en de hele tijd fucking dit en fucking dat en de ene grap naar de ander maakt...diezit op zo'n kameel met zo'n gigarode doek wat ie ergens opgeduikelt heeft en om zijn hoofd provosorischheeft gebonden wat moet lijken op een tulband.. maar zijn benen bungelen alle kanten op en hij hopt op en neer en bij elke hop komt eruit oh fucking what i'm i doing what is this.. ooohh aahhhhhh ja vast zon situatie als je had er bij moeten zijn haha..

na een half uur op de kameel gaan we ervan af even de benen strekken en lopen we wat door woestijndorpjes heen en drinken wat.. daarna weer op de camel om na een uur ergens te picknicken in de schaud want uiteraard is het HOT.. na de wc gevonden te hebben (rechtdoor bij grote struik naar links, kleine stronk met uitstulpsel naar rechts, bij de 3e catus rechtdoor en dan bij de geit met de zwarte stippen links en dar was het achter d egrootste cactus) koken de camelmans op zelfgemaakt vuur, wat groenten in een pannetje krijgen we chai en mag ik helpen bij het maken van de chapati.. en dat is onze lunch.. de kamelen worden dan helemaal afgezadeld, hun voorpoten worden licht aan elkaar vastgebonden (zodat ze niet te ver weg kunnen) en mogen lekekr rondlopen en hebben vrije tijd.. na de lucnh hebben we siesta in de schaduw..dus het gaat lekker relaxed niet teveel tijd op de kameel gelukkig want heel lang erop is geen pretje alhowel dag 1 mij prima vergaat.. zo hobbelen we smiddags weer verder.. totdat er 1 gaat renenn en we ineens met zijn allen in draf of galop in ieder geval snel gaan ahhha.. ik vlieg letterlijk 10 cm omhoog van mijn kussen af bij elke hop.. ahhh hoe doe je dit ik heb misschien 2 keer op een paard gezeten, hoe blijf je in vredesnaam zitten.. het gaat zo snel en ik vlieg de lucht in moet vervolgens mijn pet en slappe lach in bedwang houden om er neit af te vallen, daarnaas moet je uitkijken dat je niet met je benen terechtkomt in prikkelstruiken, langs cactussen schuurt of tegen een andere kameel aanbotst want die kamelen kijken echt niet uit of jij ergens tegen aan komt, die razen gewoon door.. lijkt op freerunning zeg maar hahaha.. en geen pretje ook omhoog en neer omhoog en neer echt meer dan overstretching van mijn liezen.. maar het is geweldig.. maar blij als ik weer even in stapvoets bij kan komen va deze wilde rit op Sunday die pepers als ontbijt heeft gehad..

Uiteindelijk om half 5 zien we in de verte de zandduinen... wauw da si mooi om te zien, alleen maar zand! Dit is de plaats waar we overnachten.. al gauw klim ik naar de hoogste top, zie om mee heen alleen maar zand en daarom de rest van de dessert en heb werkelijk een geweldig uitziecht... je kan zo ver kijken en je ziet alleen maar dessert geweldig! daar maken we de zonsondergang mee.. en is het donker als we ons eten krijgen.. wat het was weet ik niet, maar j eet het met je zanderige handen (rijst) de afwas is afspoelen onder water en je droogt het af met zand...het kampvuur wordt gemaakt en al gauw komen de sterren, dat zijn er werkelijk duizenden en zo helder en zo wijds omdat je wat hoger zit kan je zowat de hele sky zien..Super!

Een meisje heeft haar gitaar meegenomen, en wat maakt het zitten in the middle of nowhere, rondom een kampvuur onder de sterrenhemel helemaal af.. gitaarmuziek.. dus al gauw zingen we met zijn allen en warmen ons aan het vuur want het wordt al iets kouder, de anderen hebben wodka en whiskey meegenomen end at is denk ik mijn 1e drankje hier.. zo rond 0:00 zoekt iedereen een plekje in het zand, wordt er een deken gespreid en daar lig je op, zo blij met mijn slaapzak! Want snachts wordt eht koud, maar ik kon mijn slaapzak van boven heemaal dicht strikken, heerlijk warm!! om 6 uur is er al weer leven en kijk ik vanuit mijn slaapzakje naar de zonsopgang... terwijl de eieren en toast en chai langskomen.. geweldig!! Ik zou eigenlijk tot 11 uur de safari doen, omdat usa de bus moet halen, maar blijkt dat de helft van de groep nog tot 17:00 doorgaat, dus ik blijf lekker ook nog..

Bij het bestijgen van de kameel voel ik mijn benen wel..dit keer zit ik op Simon.. dat is werkelijk de sloomste van de groep, eentje die voor de prijs van beste kameel van het jaar gaat en altijd in de pas loopt, niet naar mij maar naar zijn baas luistert.. Ik had namelijk de galop nu wel te pakken, dus ik wilde rennen nou dat deed Simon wel maar 3 passen en niet meer, liever lui dan moe zeg maar.. en alleen als een kameel voor hem ging rennen niet als ik dat vroeg..

De hele dag verloopt als gister, we zijn nu nog met groep van 4 in totaal.. en het is vooral relaxing, genieten van het uitzicht en het gevoel van vrijheid op de kameel, met daarbij geweldige verhalen van de camelman.. heerlijk.. al wordt het steeds zwaarder om op de kameel wijdbeens te zitten, maar ach je kan ook zijwaarts zitten...samen met Keisha (zuidafrikaanse) lop ik vorop en we moeten naar links, dus we sturen en we sturen maar beide kamelen weigeren.. zelfs mijn makke Simon.. dan op gegeven moment als ik naar links trek aan het touw draait Simon zijn kop om, briest en veegt zijn neus aan mijn been af, ik schrik me rot en lijkt erop dat hij boos is.. nou toen maar besloten rechts te gaan als deze beste simon dat wil hahah..

aan eind van de dag in het frt van Jaisalmer een guesthouse gezocht me tKeisha en Michael ( van zauid afrika).. daar zit ik nu npg steeds.. lekker relaxen een beetej met hun.. kaarten, samen eten en morgen ga ik met de bus naar udaipur wat een sprookjesachtige stad schijn te zijn.. vandaag mijn planning gemaakt voor de rest van de tijd en toch veel moeten skippen omdat er geen tijd meer is.. ik ga niet naar mumbai.. want wil graag naar eenn nationaal park welke de andere kant op is.. maar met als voordeel dat dat weer dichtbij Varanasi een plaatsje aan de Ganges is..dus mijn planning is nu Udaipur daaran national park in midden van noord india en dan iets omhoog naar Varanasi zo hoop ik nog de tijger te zien ende rare rituelen rondom de ganges in Varanasi.. ik heb niks in Delhi gezien maar laat Delhi maar voor wat het is...

De groetjes allemaal!!

en kim hoe zit het? normaal reageer je meteen maar nu niet,.. is dat een teken dat je al je baby op aarde dropt? 2 weken eerder??

Alice, lien hebben jullie nog skype gedownload want ik heb jullie nog neit als vriendjes erop..

En lien ik heb je 2 keer geprobeerd ja.. is wat maar ik probeer nog keer op je vrije dagen..