daar zijn we weer.. laatste keer was ik gebleven in Jaisalmer waar ik samen met Keisha en Machael een Guesthouse had.. na de Camelsafari.. Ik heb een eenpersoonskamer, heel gezellig alleen een bed, of zeg maar gerust een houten (of was het staal?) plank.. Maar het is een leuk, mooi guesthouse.. helemaal zandkleurig kleurige glas in loodlampen en hier en daar uitsnedes in de muur.. Boven op de rooftop kijk je uit op tempels en kun je een mooie zonsondergang zien. Terwijl ik van een cola geniet op de rooftop komt daar een oud, klein mannetje met een grote witte doek als drollenvanger, een kleurrijke tulband, zo'n grijze baard en een paar tanden aangewandeld. Hij nestelt zich in kleermakerszit op de grond en begint daar op een 150 jaar oud instrument (mix tussen gitaar en viool) te spelen en te zingen.. Geweldig leuk en helemaal passend bij de sfeer van Jaisalmer..Het guesthouse bevindt zich in het fort, Dat fort is helemaal van zandkleurige steen, met daarbinnen allemaal kleine nnauwe en makkelijk verdwaalbare straatjes met shops en restaurant. Tegen zo'n zandkleurige muur, zien alle kledingstukken, de vele saris, doeken en schoenen en nog mooier en kleurrijker uit. Mooi gezicht erg leuk om hier in het fort rond te struinen met daarbij uiteraard ook koeien met hun attitude van 'ik zie je wel maar moet ik er iets mee dan??' Deze houding van ík-ga-nooit-aan-de-kant-het-interesseert-me-totaal-niet-wat-je-er-van-vindt is gebruikelijk onder de koeien..Geweldigevan naturementaliteitwatsoms lastig is.. namelijk alsje door een straatje loopt van nog geen meter breed en een koe komt je tegemoet of staatdaar gewoon, tja dan moet je even creatief zijn en helemaal als erook nog een motor doorheen wilkrossen, want die rijden hier uiteraard gewoon..

De mannen van de guesthouse zijn erg aardig als je weer binnenkomt, maken ze allemaal praatje met je.. een jongen had nog geen woord met me gewisseld die kan niet zo goed engels.. maar hij liep savonds een keer met me naar beneden.. dacht al waarom of toevallig.. niet toevallig maar met voorbedachte rade vroeg hij in zijn enige Engels geleerde zin: wil je bij mij slapen?? Haha ze denken hier dat die Westerse vrouwen heeeeel gemakkelijk zijn., Maar bij een nee is het ook goed, oke en draait zich weer om.. In Jaisalmer verder nog naareen Puppetshow geweest..(naast Alladin en 1001 nacht lijkt ook Pinoccio van de partij!)Maar heel knap hoe ze met die poppen de gekste beweging maken en daarmee de geschiedenis van Jaisalmer vertellen.. vooral de eigenaar, een statige man van jaar of 65, die iedere keer voor een onderdeel van de poppenshow het verhaal deed door een microfoonwaarover de pop ging dansen.. elke keer weer (zo'n 6 keer in totaal) zei hij: this is a very interesting programme..iedere keer weer haha lachwekkend..Daarna met de hele club (4 uit Israel, 1 duitser, 2 uit zuid afrika uit eten geweest en echt heel lekker indiaas gegeten met allerlei curry's, chapati en rijst. Uiteraard met de handen en zittend op de grond op kussens aan zo'n lage tafel. De volgende dag naar de Jaintempels geweest metzijn allen..mooiemet de hand uitgesneden pilaren en tempels..

Dag erna ben ik nog naar een meer geweest.. waar de rickshaw me nog af wilde zetten haha, maar ik ben niet gek hij vroeg me 40 roepies (60 cent) voor een miniafstand wat20 roepies is (30 cent)tja die 30 cent moet er echt af..geweldig dat afdingen. Ik denk al helemaal in roepies, dan lijkt het zoveel geld maarjehebt een discussie of een fel handjeklapgevecht over zo'n 10 tot 30 eurocentwaarvan je in NL in de winkel soms zegt laat maar zitten.. haha Toen als een gek nog naar het restaurant waar ik Keisha en Michael nog voor lunch zou ontmoeten.. tuurlijk zei de ober dat het eten heel snel klaar was en tuurlijk had ik toen nog heel veel tijd.. maar uiteraard bleek het eten nog ruim een half uur te duren en moest ik als een gek nog gaan stressen om mijn bus te halen, dus het eten naar binnen gepropt afscheid genomen en naar de weg om een tuktuk te scoren.. blijkt op zo;n moment ineens bezet of iemand vroeg me 400 roepies hahahahaha nou reken zelf maar even no way.. maar wel stress.. het is 5 voor 3. ik moet nog naar mijn guesthouse, spullen pakken, betalen en dan nog op weg naar het busstation om daar om 3 uur te zijn.. ja oke was al te laat ..maar ik vind de tuktuk voor goede prijs.. waggel door de smalle straten naar mijn guesthouse om daar door johnny (man van guesthouse) op zijn motor zoals afgesproken (service he) naar het busstation te gaan.. nou dat was me een ritje wel.. stel je diezelfde smalle straten voor nu alles gezien vanaf een motor met op je rug een grote rugzak, die bij iedere hobbel nog schever gaat hangen waardoor je weer tegendruk moet bieden met je lijf, met een hand je heel goed vast moet houden en je andere hand die je echt nodig hebt om voor je mond te houden om het niet uit te schreeuwen, wanneer je plots de hoek omgaat,op de rem moet voor een koe, tussen 2 mensen (dat allemaal in die 60 cm) door rijdt met zon30 km p/u, omhoog vliegt door hobbels of bobbels in de weg waardoor je bilspier op volle kracht moet werken om niet van die verdomde motor af te kukkelen omdat de zwaartekracht met je rugzak tart... (Zo dat zijn veel woorden in een zin haha).. maar ik ben aangekomen en terwijl ik af wil stappen, doet suus dat uiteraard op zijn allercharmanst..ik zit namelijkvast haha met mijn rugzak ergens aan en stap al half eraf wat dus niet lukt ja leuk zon klein meiske met korte beentjes gespreid op een brede met tijgerprint beklede motor die half erstapt maar tegengehouden wordt door een rugzak achter op de rug met aan de zijkant ook nog een rugzak.. Gelukkig wordt ik snel geholpen door Marcus.. een jongen die samen met David heel toevallig dezelfde bus nemen naar Udaipur (hen via Keisha al eerder ontmoet) Daar ga ik dan op weg naar Udaipur met de nachtbus.. De middag en avond breng ik kletsend en muziek luisterend of zingenddoor in de slaapcabine van Marcus en David..onderweg stoppen we nog paar keer om wat te eten, gebruik te maken van hele frisse wc'sen aangestaard te worden door de locals..

Sóchtends vroeg komen we na een stervenskoude rit in de tuktuk in een guesthouse waar ik een kamer krijg waar de beste eigenaar net zelf uit bed gestapt is..ach ja.. kan tenminste nog even slapen.. al hoewel het net lijkt of truus de koe bij mij in de kamer staat te loeien en daarna om 6 uur het gezang van de moskees luid klinkt.. pfff om 10 uur maar eruit en gedoucht. Mijn douche was beneden tenminste dat dacht ik.. ik kom daaraan en een bezemkast is nog groter.. het plafond loopt schuin af en in de hoogstetop kan ik nog niet eens staan.. er is geen douche alleen een kraan.. ach ja dit is India dus met een emmerkoud water was ik me in dit veel te krappe clausterfobische ruimte.. wat achteraf de familie douche blijkt te zijn enniet voor mij, mijnruime, warme douche bleek later ergensanders te zijn..

Ik ben in Udaipur.. een niet zo'n hele grote stad, maar met voldoende herrie, getoeter, gevaarlijk verkeer, koeien en honden en uiteraard afval want anders zou ik het nog gaan missen. S'middags even de stad door struinen, langs alle shops.Lopen is al een uitdaging hier en vraagt veel alertheid.. zo moet jenaar beneden kijkenom de koeienflatsen, kuilen, open riool en afval te omzeilen maar ook voor je kijkenom niet omvergereden te worden door de vele motors, autos, rickshaws of in contact te komen met de koeien.. daarnaast moet je opletten welke straatje bent om de weg weer terug te vinden en wil je natuurlijk ook gewoon zien wat er te zien is... ogen tekort.. we komen uiteindelijk uit bij het grote meer van Udaipur, in dit meer staat een groot witpaleis, erg mooi om te zien en we maken de zonsondergang mee.. Savonds eenfeestje inons guesthouse met een grote groep.. waarbij Raju de eigenaar eerst zegt dat we geen bier mogen hebben, dan zegt dat wegoed op moeten letten en dan vervolgens ons zelf het bier verstrekt en uiteraard net zo hard meedrinkt en later ook danst, waarbij hijiedereenzo af en toe omhelst, een klap op de schoudersgeeft of zeg maar een klap in het gezicht van enthousiasmeof zelfs een flinkeík-heb-het-zo-naar-mijn-zin-met-jullie-en-ben-daardoor-over-enthousiast-en-over-vrolijk hardekneep in mijn gezicht...

Udaipur is inderdaad sprookjesachtig, hetheeft veel hoge, witte gebouwenen savond met alle lichtjes geeft dit de sfeer van 1001 nacht..De volgende ochtendop de rooftop een yogales weer bijgewoondmet hele bijzondere elastische standjes zeg maar beetje te ingewikkeld voor me..maar wel weer fit voor de dag.. smiddags een boottocht over het meer gemaaktmet de hele club om het paleisheen en zonsondergang vanuit de boot..

De volgende dag maar weer even naar Raju gegaan om te horen hoe ik nou toch in vredesnaam helemaal naar hetoosten kan, naar het nationaalpark.. Rajudoetalles een beetje op zijn tijd haha, als mensen vragen om uit techecken reageert hij met ja, maar blijft zijn krantje lezen, eten komt dan weer heel snel, dan vergeet hij het compleet of duurt het uren of wanneer hij zin heeft..nu genaamd de Rajustyle.. Maar het luktuiteindelijk het is een lange reis, maar ik wil het doen.. Ook David enthousiastgeworden. Marcus gaat naar het strand, daar is David al geweest en wil ook welnaar nationaal park en de tijger zien. .Dus die dag pakken we om 6 pm de nachtbus naar Bhopal..Uiteindelijk staan we stil.. snachts.. het duurt wel erg lang.. uit het raam zie ik alleen maar vrachtwagens om me heen..voor bij de chauffeur blijkt dat we bij een spoorwegovergang staan.. maarhoe dat hiergaat is echt ongelooflijk.. iedereen wil zo snel mogelijk en als eerste daarover heen.. maar watgebeurter als iedereen dat wil tja dan kan dus niemand meer.. ieder klein gaatje links en rechts wordt opgevulddoor dan eenauto dan een motor of vrachtwagen die denkter heus wel doorte kunenn. Niemand denkt he het staat vast ik wachteven netjes achter mijn voorganger.. tuurlijk niet waarom niet proberener links of rechts langs of doorheen te rijden.. wat er voor zorgt dat dé ruimte die er is opgevuld wordt en alles helemaal vast komt te staan.. dan moet er een zeggen goh dit lukt niet laat ik dan maar achteruit gaan, maar dat bedenkt niemand zich want iedereen wil als eerste..en achteruit rijden hebben ze nooit geleerd dus zogebeurt het dat we 3 uur bij een spoorwegovergang vast staan midden in de nacht.. met allerlei locals die allemaal proberen het verkeer te regelen (uiteraard alleen zo dat hun eigen vehicle er door kan) uiteindelijk blijkt ook een vrachtwagen met pech te zijn die ook aardig wat verkeer overhoudt.. en dat op een 2baans weg, waarbij iedereen er langs wil, met tegemoetkomendverkeer. Maar ach van die 2baans weg maken we toch gewoon een 3baansweg??? Wat een C.H.A.O.S -> Complete Hilarische Auto (of abnormale)Opeenstapeling (onoplosbare)Situatie...

Dit zorgt ervoor dat we dus ook veel later in Bhopal aankomen, onderweg wordt er namelijk ook nog even een band verwisselt (gewoon midden op de autobaan, waarbij motors dan maar de bermkiezen naast de busen door de buspassagiers doormanouvreren die uitgestapt zijn om te kijken wat er is)...

uiteindelijk zo'n20 uur later dan in Bhopal waar we eentreinkaartjevoor de nachttrein moeten kopen.op het station is het een mierennest van mensen..het reserveringsloket is gesloten wat betekent dat we een normaal 3e klas kaartje moeten kopen(dat is enkel voor een wie-het-eerst komt-wie-het-eerst-maalt-ZIT-plaats). Ik ga in de rij staan diealleen voor vrouwen is. hoe dichter bij het loket hoe meer gedrang en geworstel en gedruk.. maar kom bij hetloket waar de beste manniet begrijpt waar ik heen wil en bij zichzelf denkt wat doet een toerist hierbijal die locals dat kan nooit goed zijn en stuurt me weg,ik die denkverder geholpen te worden stap uit de rijom tehoren wat we al wisten2e klas kan niet meer.. dus je moet 3e klas... pfff weer in die rij..maar dan trek ik echt mijn allerstoutste slippers aan en met wat getwijfel en nagelgebijt wurm ik me langs de vrouwenrijop tot aan het loket en kies de mannenrij om voor te dringen en het lukt.. we hebben ons kaartje en kunnen verder naar Umaria!

Helaas kunnen we ons kaartje niet upgraden naar de sleeperclass en zitten dus vas taan 3eklas delaagste klastussen de locals, zonder bedden en stampensvol..daarbelanden we op onze rugzakken op de grondin de gang.. Om vervolgens naar een paar uur wel plaats te bemachtigenop de bank, waar ik al zittend toch nog wat geslapen heb, alhoewel tegenover me een oude man echt half dood gaat, datje half slaperig denkt gebeurt dit nu welof niet? hij draait met zijn ogen,valt om geeft over en stikt zowat zijnfamilie blijft toch maar wat rustig en slaat hem in zijn gezicht, ruimt zijn kots op, drukt hem wat op zijn borst en neemt hem dan maar mee naar de wc.. en hij doet het weer gelukkig..