Het huis wordt steeds meer opgeknapt. Nu zijn ook de plafonds geschilderd en verbaast de schilder zich erover dat ik ook heel even de kwast pak om het hout in de keuken te schilderen en moet hij lachen als hij me bezig ziet. Het vocht krijgt zo steeds minder kans om overal in te gaan zitten.

De volgende dag heb ik een meeting in het gemeentehuis samen met een bestuurslid. Om 8:00 zou ik haar daar ontmoeten, dit wordt voor haar in Fillipino tijd, half 9. Goed we wachten wel even met mijn halve liter zwarte koffie die ik heb weten te scoren aan de overkant. We gaan naar binnen en komen in een grote vergaderzaal met plastic kuipstoeltjes in rijtjes opgesteld. Er is een beamer en een spreektafel. Dit is geen vergadering meer, maar meer een congres. Ik moet me dan ook inschrijven bij de lange tafel, krijg een programma boekje, een naamsticker en een pen. Het wordt geopend door een aantal gastsprekers. En voordat we echt beginnen hebben we eerst een gezamenlijk gebed en wordt het volkslied gespeeld. Al staand zingt iedereen plichtsgetrouw mee en bedenk ik me met mijn hand op het hart waar ik nu dan weer beland ben. Zo grappig om dit allemaal zo mee te maken.

De burgermeester komt ook even een woordje doen en ook hier is het gebruikelijk om even het ijs te breken met een grapje. Het is allemaal in het engels, zoals ik al eerder had vertelt bij officiële gelegenheden, maar dan wel afgewisseld met volzinnen in het Filipijns. Dus het is redelijk goed te volgen. De sfeer is ontspannen, gezellig zelfs, met grapjes en lol. Het heeft bijna iets informeels, terwijl de setting en aankleding juist zo formeel is. De aanwezigen zijn allemaal mensen die wel iets met de zorgsector te maken hebben. Op mijn programmaboekje staat: A consultive meeting & formation of the civil Society Organizations network for child protection in San Jose de Buenavista. Kijk dat wist ik niet van te voren, als ik hoor dat het goed is om te gaan, dan volg ik dat braaf op en zo zit ik dan ineens hier. Er is steeds veel applaus en veel waardering voor de dingen die gedaan worden. De volgende spreker is degene die de deelnemende organisaties gaat introduceren. Ineens hoor ik mijn naam en word ik gesommeerd op even te staan, oh ja sorry.. ken nog niet al die formele beleefdheden en zwaai wat ongemakkelijk om heen. Zo worden een aantal instanties voorgesteld aan elkaar. Het leuke is dat ik in het publiek de social worker uit het ziekenhuis herken en zwaai even naar haar.

Het volgende op het programma is ”getting-to-know-you.. ik ben zeer benieuwd. We krijgen allen 3 papiertjes en moeten daar het volgende opschrijven: 1: je naam, 2: je organisatie, 3: hoofdkenmerken van je organisatie. Vervolgens moeten we dit aan elkaar plakken met een plakbandje en hoor ik ineens iets over zoek iemand met matching haircolour…haircolour? Matching? Tja daar sta ik dan met mijn rode haar en hoofd tussen al die donkerbruine, maar vooral zwarte haren. Dat wordt een uitdaging haha, maar voor ik het in de gaten heb gaan we al verder en hoor ik hem zeggen: the boat is sinking, the boat is sinking. Ik zie een oudere vrouw met een deftig mantelpakje aan, een bigsmile, maar bloedserieus en een grote deftig, gekrulde jaren 80 bril op, bewegen alsof ze de vogeltjesdans aan het doen is. Ik kan mijn lach bijna niet meer inhouden en probeer serieus mee te doen, net als de rest. The boat is sinking en ze maakt wederom een zigzaggende beweging door de knieën, waarbij ze nu de man in pantalon naast haar met zich meekrijgt. Ik schaam me bijna dat ik zo moet lachen van binnen en mijn ogen niet meer van haar kan afhouden. Het is gewoon dat ze het ze zo oprecht bedoelen en niet doen om gek te doen of de clown uit te hangen, maar gewoon leuk en gezellig. Maling aan wat iedereen er ook van vindt. Ik kan me dit gewoon wederom niet voorstellen dat we dit zo doen in Nederland haha.. Maar hoe leuk is het juist en wat maakt het ook uit wat de rest vindt? Niemand vindt het ook gek, dat is het ook gewoon het merkwaardige, ze doen gewoon mee of lachen mee.

‘The boat is sinking”. En daar gaat ze weer.. Ho bij de les blijven, want er zijn gewoon serieuze opdrachten aan verbonden hihi. Die ik bijna door heb.. Mijn collega trekt me gelukkig bij zich want de opdracht was matching shirts. Dat je dan ook direct je briefjes uitwisselt met het nieuw gevormde groepje had ik nog niet in de gaten. Daar zijn dus die briefjes voor.. Ik vind zo nog een groepje met matching shoes en nog wat andere dingen en het is toch een leuke informele opwarmer om iedereen te leren kennen en informatie uit te wisselen. Netwerken! Altijd goed en belangrijk! De vrouw zal ik niet meer vergeten in ieder geval. We gaan ondertussen weer terug naar onze stoel waar inmiddels een fles cola en een snack is neergelegd. Ah jaa. Softdrinks en snacks daar stoppen ze zich hier vol mee.. De middag is gevuld met powerpointpresentaties over benodigde accreditaties en licensing en de procedures die je stichting nodig heeft om het werk uit te kunnen voeren voor de kinderen. Toch wel goed die regelementen allemaal en zeker goed om te weten. De lunch is volledig verzorgd en enorm uitgebreid buffet wat bestaat uit rijst en vlees, gelukkig zijn er bananen.

Over license gesproken.. mijn rijbewijs daar moet ik nog wat mee. Dus deze ochtend sta ik vroeg op om naar het LTO te gaan. Het is bij mij om de hoek blijkbaar en heb het ook wel snel gevonden. Het is een drukte van jewelste en er staat al een enorme rij buiten, tenmidden van allemaal hanggroep mensen. Tja waar moet je nu precies zijn met zoveel mensen en die rij en het is 8:00 sochtends. Het werkt hier ook bijna overal zo, wie het eerst komt wie het eerst maalt. Je sluit gewoon achter in de rij, dus daarom moet je er zo vroeg mogelijk zijn en dan kun je dus goed de hele dag wachten om hetgeen te regelen waar je voor komt. Ik probeer het eerste de beste tafeltje maar, waar twee mensen in uniform achter zitten, altijd goed. Ik leg mijn verhaal uit over het rijbewijs en het internationale. Al om me heen kijkend, ontdek ik dat LTO staat voor Land Traffic Office. Ik wist wel dat je hier je rijbewijs kon halen en verlengen.

Wat ik overigens nog niet wist is dat je je rijbewijs gewoon koopt. Zonder lessen, zonder examen gewoon voor enkel wat geld koop je een filipijns rijbewijs. Ongelooflijk toch. Het is wel zo dat ze onlangs hebben veranderd dat er wel iets van een examen gedaan moet worden, maar ach zeker te weten dat als je iets meer geld meebrengt dat dat ook echt niet nodig is. De man is ook overtuigd dat ik een Filipijns rijbewijs moet hebben en dat mijn vodje papier wederom niet geldig is hij laat het zien aan de andere man maar die schudt ook zijn hoofd. Maar ik hou vol en mag langs de hele rij naar binnen waar de airco uiteraard vol aan staat. Ik kom bij mevrouw 3, die me ook vol medelijden echt aankijkt dat het niet geldig is. Ze kijken ook niet eens echt, ze zien gewoon iets wat ze niet kennen en zeggen meteen nee. Ik heb dit al vaker meegemaakt, ook bijvoorbeeld toen ik op zoek was naar oplader van mijn telefoon. Ze zeggen dan gewoon nee, die hebben we niet bij het zien van mijn telefoon. Eerst geloofde ik het nog, maar toen dacht ik nou dat moet gewoon, ik sta hier nota bene in een telefoonwinkel met allerlei snoertjes en telefoons, dit is gewoon een android dus kom maar op en dan blijken ze toch wat te hebben. Ze kijken niet verder dan hun neus lang is en als ze iets tegenkomen wat zij niet kennen of niet eerder gezien hebben dan is het dus gewoon ook niet zo. No meme, we dont have. No meme, you can not use.

Maar inmiddels ben ik e rook langer dan vandaag en leg ik mevrouw 4 uit, die me aan een tafeltje zet en mijn verhaal aanhoort, wat het precies is. Ze bekijkt het aandachtig en zegt het niet eerder gezien te hebben, maar deze mevrouw, die de opperhoofd van dit kantoor lijkt te zijn vraagt tenminste wel verder en bekijkt het document wat aandachtiger. Nu moet ik ook wel die achterlijk ANWB kwalijk nemen dat ze een internationaal rijbewijs deels in het Nederlands geschreven hebben, das ook wel behoorlijk dom. Maar als ik deze mevrouw vertel wat er staat en dat Filipijnen ook tot het land behoort waar Nederland een verdrag mee heeft en waar dus het rijbewijs gewoon geldig is, dan gelooft ze me meteen op mijn woorden, Ze vraagt nog even waar de geldigheid staat en dan is ze al snel overtuigd. Ze zegt dat dit gewoon hartstikke geldig is, hehe bedankt.

Maar ja hoe overtuig ik nu die politie agenten, ik vertel dat al aantal politie agenten hebben gezegd dat het niet geldig is. Ach nee zegt deze mevrouw dat komt omdat ze het document niet kennen en niet eerder gezien hebben en dus zeggen ze gewoon nee. Maar ik moest ze gewoon even laten zien waar precies de Filipijnen beschreven staan en de geldigheidsdatum en dan is het wel goed. Jaja, oke. Maar ja, kan ze niet gewoon even wat op papier zetten zodat ik het ze niet uit hoef te leggen of als ze me niet geloven. Ze zweert echt dat het niet nodig is. Ik vraag nog wat te doen nu ik mijn officiële pas er niet is, maar inmiddels is ze zo overtuigd dat dit internationale gewoon geldig is. Hahaha, ze kennen ook gewoon echt de regels niet en zeggen maar wat. Uiteindelijk loop ik de deur uit met het telefoonnummer van deze mevrouw, opperhoofd van het officiële LTO, daar waar je je rijbewijs koopt. Mocht er nou iets zijn dan mag ik haar altijd bellen, ‘i will bet here for you’ hahaha is dat nou niet fantastisch. Meer heb ik niet nodig, hihi dus mocht de politie me aanhouden en me niet geloven, dan is dit mijn back-up. Meer heb je niet nodig, Fantastisch toch! De manier waarop ze dingen regelen, echt geweldig!

Die avond breng ik mijn ouders maar even op de hoogte van mijn ontbrekende rijbewijs. Mijn moeder stond nog iets bij dat ik had gezegd dat ik die niet nodig had en niet heb meegenomen omdat ik daar niks aan heb. Ik kan me er niks bij voorstellen en verklaar mijn moeder voor gek. Waarom zou ik een internationaal rijbewijs hebben en dan mijn officiële niet meenemen. Even later komt ze beneden en laat ze me triomfantelijk mijn rijbewijs zien.. he? Werkelijk wat heeft me bezield op de dag van vertrek. Ik was overtuigd dat ik hem mee had, dacht zelfs nog dat ik het hier al had gebruikt..maar nu snap ik al waarom ik totaal niet kon bedenken waar ik hem had… Gelukkig hij is terecht.. alleen is ie dus in Nederland en zit ik hier..10.600 kom verderop. Toch blij met mijn telefoonnummer ?