Vandaag hebben we excursie! Eva en ik gaan vandaag naar Tibiao, een plaats zo’n 2 uur rijden verderop. Aangezien ze mij op het hart gedrukt hebben dat ik echt niet mag autorijden, want zelfs vanuit het bestuur wordt beweerd dat ik echt een Filipijns rijbewijs nodig heb, hebben we toch maar een chauffeur geregeld en worden we gereden. Ik neem me voor om gauw naar het LTO te gaan, dat is de instantie die over het rijbewijs enzo gaat. We komen aan in een klein dorpje tegen de berg aan, op het plein zijn er wat aan het basketballen en liggen er grote matten met rijst te drogen. Hier krijgen we een gids en wandelen we langs de rijstevelden, over bamboo bruggetjes, via smalle kleipaadjes door de prachtige natuur! Wat een rust en wat vredig. De zon schijnt, de omgeving telt wel 50 verschillende kleuren groen en je hoort verder niks anders dan vogeltjes fluiten en insecten snerpen. Dat is toch echt wel even een verademing zeg zo en nu pas besef je hoe overprikkeld je kan zijn van het leven in de stad met de vele harde geluiden, verkeer, geblaf, gehuil, muziek, karaokegezang en dat non-stop. Dit is dan wel even erg relaxed zeg en op en top genieten! De wandeling duurt zon half uur en dan komen we bij de watervallen waar we een frisse duik kunnen nemen en een hele fotosessie maken van de watervallen. We klimmen zelfs nog het laatste stukje voor level 2 vd waterval tegen de rotsen aan met gelukkig een touw om aan vast te houden en waag ik de sprong vanaf de rots 2 meter lager het water in. Altijd weer even een drempel over, maar toch maar weer gedaan hihi.

Daarna lopen we weer terug en hebben we lunch in een fantastisch aangekleed restaurantje met zijn gekleurde bloemetjesgordijnen. Het doet me denken aan een Amerikaans landhuis. Na de lunch mogen we heerlijk relaxen in een Kawa een soort van hottube stel ik me voor. Als we daar aankomen, blijkt het echter een grote wokpan te zijn op een stenen vuurplaats, gevuld met water, citroenbladeren, gember, citroengras en oranje bloemetjes. Het ziet er behoorlijk decadent en heerlijk uit! Het uitzicht is al helemaal prachtig, want er achterlangs loopt de rivier. Op moment dat je er in gaat zitten, komt de medewerker aan met een bos taken die in de brand staan en wordt het vuur onder de pan flink opgestookt, we worden dus letterlijk gekookt haha. Het wordt op een gegeven moment ook echt wel even te heet aan de billetjes hihu. We hebben ieder onze eigen pan en liggen zo even heerlijk te genieten van het warme bad en zijn frisse geuren. Afkoeling zoeken we tussendoor even in de koude rivier om vervolgens weer terug te stappen in het warme bad, heerlijk! Het feest wordt helemaal compleet met een biertje erbij, fantastisch, heerlijk ontspannen en genieten!

Volledig rozig en ontspannen zien we onderweg de ondergaande zon en komen we rond avondeten weer aan bij het centrum. Ik verhuis een buitentafel en een matras van het centrum naar het vrijwilligershuis. Nu de tuin zo opgeknapt is, creëren we nog mooi een zitje voor buiten. En met het matras hoop ik de ontspanning in mijn lijf na vandaag en de afgelopen massage voort te zetten, hopelijk gaat dat nu steeds beter! Het weekend koop ik nog wat meer kerstverlichting voor buiten, speel ik wat gitaar op het nieuwe gecreëerde plekje en gaan we met vrienden lifemusic luisteren in Bambussa. Zondag zet ik het ontspannen en relaxte leven voort om dan voor het eerst in zes weken te gaan snorkelen in mijn achtertuin. Het blijkt alleen ontzettend eb te zijn en dit legt de vele rotsen bloot. Ik loop over de vele rotsen naar het water, het duurt even voordat ik een plek heb gevonden om er in te kunnen, want je kan nu niet meer even makkelijk vanaf het strand het water in, vanaf de rotsen moet ik direct kunnen zwemmen. Het lukt en ik verbaas me over de kleuren van mijn achtertuin, helder, mooi en kleurrijk en dat zo dichtbij. Daar moet ik toch vaker gebruik van maken haha.

Daarna ga ik met de laptop naar het strandtentje, waar ze meteen verbaasd vragen of ik alleen ben en waar mijn gezelschap is. Ik mag gebruik maken van de elektriciteit en nestel met mijn laptop bij het raam, nou ja raam, het is natuurlijk allemaal open, zo fijn en ik kijk zo uit op zee. Wat een heerlijk plekje zeg. Alleen wordt ik binnen vijf minuten al helemaal lek geprikt door de muggen, arghhh. Op en neer naar huis dan maar en muggenspray halen, dat helpt en het lukt om daar toch te gaan zitten, maar net als ik goed en wel mijn blog wil schrijven, hoor ik achter me: miss, where are you from? En zo raak ik in contact met 2 studentes van 19 en 25, wissel ik van tafel en zingen we samen karaoke. Rond half zeven vragen ze of ik niet naar huis moet, want het is al donker en misschien kan ik het dan niet vinden. Ik neem dit niet eens serieus en zeg ach nee joh. Maar 10 minuten later komen de vragen weer wanneer ik ga, waar ik woon en hoe ik hier dan ben. Ik zeg dat ik de weg wel weet en dat het echt wel goed komt, ondanks dat ik met de scooter over het onverlichte en pikdonkere zandweg vol kuilen en keien terug moet. Na een kwartier blijken ze dus totaal niet gerustgesteld en zeggen ze het ook maar hardop, dat ze zich zorgen maken, of ik dan niet bang ben of ik echt wel oke ben? Ze adviseren me om echt al wel naar huis te gaan, want het is al laat (het is 19:00). Dat was ik zelf al van plan, want begin honger te krijgen, tot grote opluchting van de meiden.

Na het eten sluit ik het relaxte weekend af bij Jebbebee, mijn buurvrouw van 2 deuren verder, waar ik mijn eieren en biertjes koop. Ze hebben namelijk een kioskje aan huis. Heerlijk thuiskomen zo, gezellig even kletsen met je buren op de hoek van de straat. Ik vind het fantastisch dat buitenleven en zo bij elkaar aanwaaien, Het geeft me een enorm campinggevoel!