20 november

Vandaag nemen we de bus naar Ho chi min. Hij vertrekt stipt op tijd om 12:00, nadat we een kaartje hebben weten te bemachtigen tussen alle voordringende Vietnamezen. Ondanks dat het overdag is, krijgen we een sleeperbus, das relaxed! We weten zelfs een plaatsje helemaal achterin te bemachtigen, waardoor jiska eindelijk ook iets meer beenruimte heeft! Zo hobbelen we liggend de hele dag te relaxen en naar buiten te kijken, verhalen te schrijven of muziek te luisteren. Niks moet, alles mag. Op de plaats rust :) half drie stoppen we voor lunch bij een wegrestaurant die berekend zijn op een snelle toestroom ineens en waarbij de Engels sprekende ober al snel wordt geroepen om ons te bedienen en binnen een minuut staat er vega noodlesoep voor onze neus met extra groentjes. Als ware Vietnamezen lopen wij tussen alle anderen ook rond op de door de buscompany geboden slippertjes, te groot, te klein, twee verschillende maten het maalt niet uit. Om half acht komen we aan ergens in Ho chi min vanwaar we een taxi pakken naar ons hostel waar we vriendelijk ontvangen worden. Het is hier nog heerlijk warm Savonds.. zomeravond! Even omkleden.. tours boeken voor delta en cu chi tunnels en dan de drukke backpackerstraat/uitgaansgebied in. We eten bij een Indiaas restaurant en drinken nog wat in een bar. Aan de overkant proberen 10 schaars en sexy geklede Vietnamese vrouwen de mannen binnen te lokken in hun bar.

Maandag 21 november

Vroeg op vandaag want we worden om 8 uur opgehaald door de bus. Op naar de mekong delta. Ivm laatste dagen en toch nog wat willen zien, hebben we een dagtripje geboekt naar de Mekong delta. Dit kost teveel tijd om zelf te organiseren en die hebben we niet, ondanks onze enorme weerstand tegen georganiseerde tours, hebben we het maar gedaan. Het begint al goed als we worden opgehaald door een man met hai travel op zijn fel geel gekleurde shirt met zijn vlaggetje in de hand om te volgen. We kijken elkaar aan.. zucht verdragen!

De busreis duurt 2 uur, onderweg stoppen we nog bij een tempel en andere nutteloze dingen die wij allemaal overgeslagen zouden hebben. Uiteraard met een enorme toeristische touch.. een krokodillenfarm, een slang om je nek waAr je een foto van kan maken, honingthee, kokossnoepjes wat je daarna uiteraard allemaal kan kopen. De dag begint al goed als we Arjan spotten. Met het invullen van de presentielijst, lopen wij natuurlijk even alle namen en nationaliteiten langs. Er zijn nog 2 andere nl, Arjan en... Dus wie van de 32 mensen zal Arjan zijn? Al snel spotten we hem, jiska herkent hem met name aan zijn Nederlandse tenen. Tja die gave moet je net hebben. Hij draagt uiteraard een olifantenbroek en snauwt naar zijn vriendin. Hij kijkt vooral de hele dag opmerkelijk ontevreden. Zijn gezicht staat gedurende de dag op verveeld. Hij was niet echt spraakzaam behalve dan om te klagen of zijn vriendin terecht te wijzen. We hebben hem eenmaal zien lachen, totaal onverwachts, tijdens het fotomoment met de slang.

Follow the leader, follow the leader.. waarom denken ze toch precies dat toeristen dit soort dingen leuk vinden? Foto maken en door, foto maken en door en veelal met dierenleed. Arme slang, krokodillen (die ook op het menu staan en als tasje even verderop verkocht worden) en arme vissen die zich amper kunnen draaien in hun veel te kleine aquarium. Gelukkig hebben we ook nog met een bootje gevaren wAar we voor kwamen over de mekong. Dorpsbewoners nemen ons vervolgens nog even mee op hun roeibootje door de smalle mangroves. Dat is wel supermooi om te zien. We krijgen nog wat fruit en de dorpsbewoners spelen traditionele liederen voor ons. We zijn rond vijf uur terug van onze tour.. toch leuk even de mekong gedaan en gezien te hebben.. maar die tour is totally not our thing..but we survived!

Dinsdag 22 november

Vandaag weer vroeg op, om 8 uur staan we weer startklaar voor de volgende tour. Deze hebben we ook maar georganiseerd gedaan, omdat de reis veel goedkoper en sneller is en we de tunnels in principe zelf kunnen bezoeken. Helaas blijkt er iets fout gegaan te zijn bij de boeking en is het vol. Wij kunnen niet meer mee en worden verplaatst naar de middag. Tja oke dan, do we have a choice? Dan beginnen we om 8:30, maar startklaar aan onze citytour.

Deze brengt ons langs de skyscrapers, Ho chi min standbeeld, Notre Dame en de reunification palace. We besluiten deze te bezoeken, zeker als we lezen dat ze James Bond achtige voorzieningen hebben zoals een communication bunker en een helideck op het dak. We zien dè ruimtes van belangrijke besprekingen, de slaapkamer van de president en zijn sluiproute naar de bunkers en zijn weer een heel Stuk geschiedenis wijzer.

Vervolgens lopen we terug door het park op weg naar een Hindutempel. Die is helaas gesloten, zoals vele dingen hier tussen de middag blijkt. Terug naar het hostel dan maar, waar we nog een lunch weten te scoren voor onze trip om 13:00.

Het is zo'n twee uur rijden naar de cu chi tunnels, met daarbij de overbodige pick-ups en stops meegerekend komen we daar om half vier aan. Onderweg komt het met bakken uit de lucht. Gelukkig zitten we nu nog in de bus en blijkt het droog te zijn als we aankomen. De tunnels van cu chi, zijn gemaakt door het volk van cu chi, ten tijde van de Vietnam oorlog. Ze hebben daar jaren over gedaan. We beginnen met een filmpje die laat zien, hoe vredelievend en gelukkig het volk van cu chi leefde voor de aanval van de Amerikanen. We lopen verder langs een enorme krater van een bom, de b52. En zien verschillende boobytraps die de Vietnamezen toch handig hebben aangelegd. We komen langs bovengrondse ventilatie holen van de tunnels verscholen in een look a like termietenheuvel. De Amerikanen waren natuurlijk ook niet achterlijk en gebruikten speurhonden. De Vietnamezen Gebruikten Amerikaanse sigaretten, Amerikaanse uniformen en chilipeper om die speurhonden te misleiden.

We zien verschillende vallen, met ijzeren vishaken waar behoorlijke ernstige verwondingen mee gemaakt kunnen worden.

Slim volk die Vietnamezen, klein wendbaar en snel en daar hebben ze gebruik van gemaakt ook! Ze hebben ook slimme ideeen bedacht om de Amerikanen te misleiden. Zo deden ze hun slippers gemaakt van autobanden achterstevoren aan om zodat het net leek of ze de andere kant opgingen. Voor de ondergrondse keuken hadden ze een afvoer gemaakt van bamboopijpen. De uitgang daarvan was zo'n 50 meter verderop. Ze kookten 1 x per dag vroeg in ochtend. Tussen 2 en 5 uur.. zodat de rook die nog eventueel uit het gat zichtbaar zou zijn op zou gaan in de ochtendmist. De afvoer liep ook over verschillende kamers, waardoor de geur al sterk geminimaliseerd werd.

Mannen, vrouwen kinderen iedereen vocht mee. Met het ondergrondse tunnelstelsel konden ze van het ene huis naar het andere huis. Ze Maakten de wapens veelal zelf. 'S Nachts bewerkten ze het land, zodat ze altijd genoeg voedsel hadden. Het was een 250 km lange gangenstelsel bestaande uit drie lagen, 1e laag voor de vechters, 2e laag mensen die niet vochten, 3e laag was 8 meter diep en bestemd voor opslag. 3.3 miljoen Vietnamezen zijn omgekomen tijdens oorlog tegenover 58.000 Amerikanen. De Amerikanen Huurden Aziaten in om te vechten voor hen. De Amerikanen konden met hun geld immers alles kopen. Amerikanen wilden er een nomansland van maken, een death land.

Uiteindelijk is het dan zover en mogen we zelf de tunnel Door! Die is natuurlijk op maat gemaakt voor de kleine, smalle, snel wendbare Vietnamezen. Vooraf waren we nog bang voor eventuele claustrofobische belevingen, maar eenmaal daar is niets minder waar. We achtervolgen een medewerker van de tunnels, die zo snel gaat dat we niet eens na kunnen denken dat we in een tunnel zitten. Het is bloedheet in de tunnel, soms moeten we op de knielen, sowieso helemaal gebukt, soms door een plasje water en soms een verdieping hoger of lager zonder enige trappetje. Wij maken het helemaal tot het eind! 120 meter tunnel doorgeweest als een vd weinige vd groep, yeah!

We eindigen de tour met

gekookte tapioca en thee. Daarna is het weer tijd om de bus in te gaan en 2 uur terug te hobbelen naar Ho chi min.

We stappen eerder uit de bus om naar de eerder vandaag bezochte assembly hall terug te keren die s avonds erg mooi verlicht schijnt te zijn en bezaaid met gecko's. Dit blijkt echter nogal tegen te vallen, al is het uitzicht op de skyscrapers wel erg tof. We nemen, moe als we zijn, een taxi terug naar ons hostel en sluiten de avond af op 6 hoog waar we op een dakterras nog een Saigon biertje drinken met een prachtig uitzicht over Saigon.

Woensdag 23 november

De volgende dag moeten we alweer vroeg op. Vandaag gaat onze vlucht naar Hanoi terug. Dit duurt uiteindelijk toch bijna een dag. We zijn om half 4 in ons hostel in Hanoi. Op het vliegveld hebben we al een mail gehad dat onze kleren uit hoi an nog niet zijn opgestuurd..WAT??

De mevrouw stuurt ze op en zegt dat ze er donderdag zullen zijn om 8.00 uur. Dat is aan de krappe kant aangezien we dan ook al zo'n beetje de taxi moeten nemen naar het vliegveld. We branden maar een wierookje for good luck..

Onze laatste avond wordt een hotPot in een van de drukke smalle straatjes van Hanoi. Net als we goed en wel willen beginnen, gaat er een natuurlijke buzz door de straat waarna onze tafel met ons eten erop wordt weggedragen, stoeltjes worden opgestapeld en wij wat verbaasd achter blijven, stokjes nog in de hand. We zien ons tafeltje van links naar rechts gaan, waarvan ze even niet zo snel weten waar ze er mee heen moeten. Dan maar tegen de buitenmuur aan. Een meisje vertelt ons dat de politie een aantal keren per avond komt patrouilleren en er geen terrasjes op straat mogen staan. Dus waarschuwt iedereen elkaar en wordt in no time alles opgeruimd om net zo snel alles weer op straat te zetten. Een bizarre gewaarwording. Het gebeurt die avond tijdens ons eten nog 2 keer waarna we, wrs uit praktische overwegingen maar binnen gezet worden.

Na het eten zoeken we uit nostalgische overwegingen nog maar eens een plastic kinderkrukje op en kijken gefascineerd naar alle straatverkopers. Manden vol mango, deegballen op een stokje, bo bia, een vrouwtje dat bijna geheel krom loopt en wattenstaafjes verkoopt en zelfs kinderen die kauwgum verkopen, Ze lopen steeds hetzelfde rondje en vragen ons iedere keer weer opnieuw. Dit is onze laatste avond in Hanoi, onze laatste avonden vietnam..

Vietnam, het land van de scooters, de loempia's, rijstevelden, Vietnamese koffie en thee. Het land met een zwarte geschiedenis, maar juist ook met veel kracht (ige vrouwen) en moed en positieve lieve mensen. Het land ook van gewoontes die wij onbeschoft zouden vinden, zoals eten wat je niet meer hoeft op de grond gooien, rochelen, smakken en voordringen.

Het land van de mondkapjes en sokken in de slippers en de welbekende punthoedjes. Het land van schattig gekleurde huisjes in een Bijzondere bouwstijl. Het land van uncle Ho, bergen, watervallen, grotten en tallozevlinders en libelles. Het land van hard werken, maar ook van veel samenzijn en gezelligheid. Voor ons betekent Vietnam ook nog het land van kleur, bijzondere mensen, bijzondere ontmoetingen en bijzondere ervaringen.

Goodmorning Vietnam!

--> ons pakketje is stipt op tijd aangekomen, het land van service en dienstbaarheid!

Goodbye Vietnam

Leuk dat jullie met ons "meegereisd" en "meegeleefd" hebben, bedankt voor jullie reacties !