13 november

Om half negen staan wij ready to go beneden. Alleen kim is nergens te bekennen. Wel haar zus die geen Engels praat.. breakfast lukt nog wel om te vragen maar we hebben toch echt kim nodig (wie niet?). Als we vragend kim zeggen, maakt zuslief een wiegend gebaar met haar armen en zegt baby. We wachten braaf eten ons ontbijt en vragen dan of ze haar kan roepen. Kim blijkt gewoon te slapen en komt in pyjama met slaaphoofd naar buiten. Ze belt even voor de scooter en om tien uur kunnen we dan op pad, op weg naar hoi an! Met hetzelfde vodje van gisteren op zak. Er staat alleen wat namen op met pijltjes er tussen.. appeltje, eitje toch! We tanken de scooter vol en gaan op zoek naar onze eerste bestemming the elephant springs, het moeilijkst te vinden volgens kim. Die uitdaging gaan we graag aan! We hebben van kim een wat sterkere scooter gekregen dus we tuffen lekker door. Volgens de planning moeten we na 1 uur en 1 kwartier afslaan voor de elephant springs. Dit klopt precies, we zien het bord en slaan op tijd af. Ha, nailed it..Helaas begint het hier te regenen. We volgen een wat modderig paadje omhoog en het begint nog harder te regenen. Onder een boom parkeren we de scooter, niet dat dat iets helpt. Al helemaal niet als je de helm ondersteboven aan het stuur hangt. Want dit is meer een heaven spring of beter gezegd een hell spring. We volgen een pAadje naar beneden en zien een stroompje met veel keien. We gaan maar gauw want het regent nog steeds.

Boven bij de parkeerplaats vraagt een man verbaasd waarom we niet bij de elephant springs gaan kijken.. OW, daarvoor moeten we dus blijkbaar een ander pad hebben. Nu komen we idd wel wat meer toeristen tegen.. uiteindelijk komen we bij een watervalletje, iets groter dan net en met een grote rots in de vorm van.. je raadt het al... een neushoorn ;-) bijzondere rotsen groeien hier! We drinken nog een koffie, waar een aantal locals aan de lunch zitten. Niemand staat ook op of kijkt ons aan. Een andere man regelt en vraagt het voor ons. Het is gelukt en we krijgen koffie, die weer voor onze neus traditioneel gezet wordt.. om dat wachtproces te vergemakkelijken en goed door te komen, krijgen we altijd eerst een kop thee vooraf. Net als het een beetje droog begint te worden, komt het weer met bakken uit de lucht. Ondertussen aanschouwen we een boze, schreeuwende Dane, waarbij de rest nog vriendelijk lacht. Mensen praten wel maar kijken elkaar daarbij niet aan, waardoor het een heel gek gesprek wordt om te aanschouwen omdat niet duidelijk is wie tegen wie praat of waar op reageert. Niemand lijkt ook onder de indruk van de boze mevrouw. De lunch wordt afgeruimd en de kaarten met geld komen op tafel. Wij stappen maar weer eens op de scooter en lopen langs de kippen die in een onmogelijke houding vast zitten

In een boodschappenmandje. Next stop hai van pass, dat is de route langs het strand waarbij we op moeten letten dat we niet per ongeluk de tunnel en de snelweg pakken. De oninteressante weg. Wij weten zelfs nog een tunnel te vermijden en een mooi uitzicht te verkrijgen, dit staat echter niet op ons vodje, waardoor we even in verwarring zijn en moeten nadenken, overleggen en zoeken. Het lukt en we hebben de weg weer te pakken! De weg is breed en vrij rustig, dus dat rijdt fijn! Onderweg krijgen we schitterende uitzichten en zien we de zee, we kronkelen de bergpas over en zien in de verte een grote stad.. waarschijnlijk is dit Danang. tijd om te lunchen met dit mooie uitzicht vanaf het terras. De mensen kunnen geen woord Engels, dus handen en voetenwerk en op ons allerbest Vietnamees leggen we uit dat we vegetarisch zijn. Dat begrijpen ze al snel en laten zien wat ze hebben. Helaas zijn het instant noodles met beef of garnaal. Hoofdschuddend kijken we elkaar aan, helaas! Op zoek naar iets anders.

Net als we startklaar zijn voor vertrek, roept de man ons en laat ons een zak zien met alleen naar noodles. Ook prima, zoveel moeite kunnen we niet weerstaan en we krijgen noodles met koriander en peper. Al vrij snel gevolgd door een bak mixsla wat je vaak erbij krijgt, typische mix van sla/kruiden/taugé achtige toelie met stokjes en takjes er nog aan. We krijgen nog een ander spulletje uit een potje aangeboden, waarvan de vrouw des huize blijft aandringen en het zeer aanbeveelt, het is een oranje rood goedje, waar jiska herhaaldelijk voor bedankt en Suzan uiteraard het fijne v wil weten.. is het tofu, is het kaas? Het begint zoetjes met een zurige nasmaak hmmm ondefinieerbaar. Het is genoeg eten voor drie dagen. Dus drie kilo zwaarder rollen we nog sneller de berg af. Zo snel dat we de afslag missen en dwars door het centrum v danang rijden. Daardoor zien we wel de aparte dragonbridge, een brug in de vorm van, je raadt het al, het welbekende nijlpaard. Suzan neemt het stuur over, de goede weg is snel weer gevonden door onze excellente navigatieskills ;)

We rijden langs de kustlijn en rond half zes komen we dan aan in hoi an. Nu nog ons homestay vinden, we schakelen over op de kaart vd lonely planet. Maar ja waar op de kaart zijn wij?? Geen naambordje en we hebben de keus uit links of rechts. De benzinepomp medewerk er wijst ons naar rechts de brug over. Uiteindelijk blijkt het als maar rechtdoor te zijn.. zo'n drie km lang. We zijn er jihaa we made iT! 160 km zelf afgelegd, zelf gevonden en gereden! Voor ons allebei voor het eerst dat we zelf op reis van A naar B zijn gegaan (buiten de autovakanties om dan en de tripjes van A naar A)! Nieuwe ervaring en trots stappen we de homestay binnen! De jongedame van de homestay is ook onder de indruk dat we het helemaal zelf zonder guide hebben gedaan. Onze tassen zijn er nog niet, we bellen kim dat we aangekomen zijn. De tassen komen ook zo! De jongedame vertelt ons dat we veel geluk hebben, want het is volle maan en dat betekent full moon festival! Dat is dus elke 14e dag van de nIeuwe maan. Alles wordt dan extra verlicht met lampionnetjes, straatverlichting is uit en langs de rivier zijn dan allemaal eettentjes gemaakt. Dat is zeker geluk hebben, we hebben het nl niet zo uitgekiend! We lopen door de straatjes van het oude centrum, waar het rustig lopen is omdat er geen gemotoriseerd verkeer is. De rivier is bezaaid met fel gekleurde drijvende lampionnetjes. Het is fantastisch mooi, erg gezellig en sfeervol. De huizen in het oude centrum van Hoi An, zijn authentiek en nog goed bewaard gebleven na de oorlog. Franse invloeden zijn zichtbaar gemengd met de Chinese en Vietnamese stijl, zacht geel kleurige huisjes met donker houten balken, luiken en deuren. Er zijn veel dakterrasjes, smalle straatjes en dit alles dus rijkelijk versierd en gekleurd door ontelbare lampionnetjes.

We eten aan het water, proosten op de goede aankomst en genieten van de sfeer van dit gezellige plaatsje. Na het eten laten we ons verleiden en onderhandelen we over een niet van te voren bedacht boottochtje, wat uiteindelijk toch even een momentje van bezinning is! In het donker glijden we over de met kaarsjes bezaaide water in een houten roeibootje. We hebben zelf ook kaarsjes en laten deze met ons eigen verhaal, gedachte of wens vol bewustzijn te water. Bij terugkomst blijkt alleen jiska haar tas er te zijn. In een splitsecond neemt suzanne afscheid van alle verschillende spullen uit haar tas. De jongedame belt meteen en hoera hoera binnen 10 min wordt de tas, als lijkt vanuit het niks, alsnog gebracht! Wat goed geregeld en zo snel ook!

Daarna zoeken we ons bedje op tezamen met 500 muggen en onze kakkamerlak, a.k.a. Herman.

14 november

Vandaag wordt een relaxed dagje, we pakken de fiets naar het 5km verderop gelegen strand en nestelen ons op een strandbedje! Verse ananassap, muziekje, boekje, zee, cocktails, wij vermaken ons wel!! Heerlijk ff niksen :) ondertussen geven we nog wel even een Vietnamees jaarsalaris uit aan nutteloze prullaria vanaf ons bedje. S avonds stappen we even van het Vietnamese menu af en gaan voor een heerlijke Indiase maaltijd! We twijfelen even omdat het restaurant geen terras buiten heeft, maar de ober verzekert ons dat we geen spijt zullen krijgen. Dat klopt, we worden in de watten gelegd en de bediening is uitermate netjes. Als we vragen of iemand wil maken, wordt zelfs de tafel en het eten opnieuw gestyled en herschikt door twee man, wij krijgen nog net geen make over ;). Het volgende naan brood en biertje is van het huis, zo blijven we langer Zitten en dat trekt mensen aan aldus de ober.. tja wij trekken natuurlijk altijd volle zalen haha ????.

Daarna drinken we nog een biertje op een dakterras onder een boom vol rode lampionnetjes. Wat een gezellig stadje hoi an, wij zijn er helemaal weg van :)! Met ons duizendtallen anderen want het stikt er van de toeristen helaas.

15 november.

Vandaag pakken we weer de fiets en gaan we op culturele tour. We bezoeken het oude centrum dit keer bij daglicht, tillen onze fiets over de hoge drempels van de oude Japanse brug, bezoeken eeuwenoude familiehuisjes, struinen door de straatjes, bekijken tempeltjes, assembly halls en lunchen met bananaflower salad.

Daarna gaan we op zoek naar goede motorrijders voor een tocht door de binnenlanden. We willen naar dalat, maar daar hebben we 5 dagen voor nodig op de motor. Zoveel tijd hebben we niet, dus wordt het een 3 daagse tour, waarbij we na 3 dagen de nachtbus kunnen nemen naar dalat. We komen uiteindelijk uit bij Tanh en Anh, een komisch duo het beste te vergelijken met Bassie en Adriaan. Hierbij is Tanh Bassie en Anh Adriaan. Dit hebben ze echter zelf niet in de gaten. Verbaasd kijken ze ons aan als we keihard moeten lachen tijdens hun serieuze uitleg over de tocht. Komt het door de uitspraak van hun Engels, het constante "you know" of Tanh die elk laatste woord van Anh herhaalt.

Anh: "Yes, there you have to see nice sellery, you know?"

Tanh: " Yes, sellery"

Anh: "and there you have emercing vieuws, you know?"

Tanh: "Yes, vieuws"

Het duurt steeds even voordat we er achter komen wat ze nu precies bedoelen, maar grappig is het wel. We onderhandelen eerst nog flink over de prijs, waarna we tevreden de deur uitlopen. Morgen om half 9 worden we opgehaald met de motor!

We willen nog een boedhistische tempel bezoeken voor zonsondergang, dus we spoeden ons snel naar onze homestay om nog een sjaal op te halen voordat we weer op de fiets springen.

Het is het eerste boedhistische klooster dat we bezoeken, een speciale plek om te zijn waar Suzanne haar kloosterervaring weer even kan ophalen.

Daarna is het hoog tijd geworden om eindelijk los te gaan in de vele kledingwinkeltjes waar je alles kan laten maken. we denken dat er niet zo heel veel mogelijk is aangezien we morgenochtend alweer vertrekken, maar dat blijkt onzin. Iedereen roept dat het nog wel kan. Ok dan ????.

We passen ontelbare jurken waarbij de dames bij iedere jurk roepen: Ah very beautiful, yeah so nicel! Het lijkt ook normaal te zijn om ons maar constant aan te raken en aan ons te hangen onder het mom van: hier wat strakker, daar wat lager etc. We laten het maar gebeuren. Jiska scoort nog zelfs een jas, maar die is natuurlijk nooit op tijd klaar. De tailor vindt dat geen probleem want ze stuurt de jas wel naar Hanoi. Op hoop van zegen dan maar. Suzan laat op de valreep nog een paar sandalen maken en zo ploffen we miljoenen dollars lichter voldaan neer voor ons avondeten. Eindelijk weer es springrolls..

Om deze mooie stad goed af te sluiten, drinken we daarna nog een biertje op een boot, waar een Vietnamese hipster gitaar speelt. Cheers Hoi An!