10-11-2016

In de trein probeert jiska wat te slapen want ze voelt zich niet zo lekker. Het mag niet baten, want net voor de trein aankomt, is het hollen naar de wc om de complete lunch van die middag er uit te gooien.. pff. Meteen daarna stopt de trein in Hue. We zijn er. Er komt direct een jongen op ons af met een bordje Snakkers. Dat kan niet missen..that's us! Een voor een neemt hij ons achterop de scooter mee naar de homestay van Kim. We gaan direct naar bed want het is al laat en jiska voelt zich niet lekker. De nacht valt helaas ook zwaar beroerd voor Jiska :(

De volgende dag is de hele dag regen voorspeld en dat merken we al als we wakker worden. Als we de deur uit gaan, stappen we bijna in een dooie rat, uit elkaar getrokken in 2 delen, de kop en de staart. Goeiemorgen.

We zijn te laat voor het ontbijt maar krijgen van kim toch nog een pannenkoek die meer op een oliebol lijkt. We vragen aan kim de route naar het ziekenhuis waarop ze meteen bezorgd is om ons. We leggen uit dat we de psychiatrische afdeling willen bezoeken wat haar niet geruster maakt. You need mental care?? Na wat uitleg begrijpt ze het en gaan we gewapend met een door kim net gekochte paraplu op weg naar het ziekenhuis. Wij willen namelijk wel graag een psychiatrisch ziekenhuis bezoeken om te zien hoe dat hier is geregeld. we hebben al verschillende mailtjes gestuurd, maar nog geen reactie...

We weten het te vinden en het is een drukte van jewelste. Bij de ingang zijn verschillende loketjes. Daar staan we dan, wat nu? Where to start? Eerste beste loketje maar. We vragen ons af of de beste mevrouw ons begrijpt. Ondanks haar herhaaldelijk, i can speak english i can understand you. We lopen haar achterna, komen op de eerste hulp uit. Daar moeten we niet zijn, we gaan weer terug. De mevrouw vertelt iets onsamenhangend over mail, ander kantoor, bij haar thuis.. niet echt begrijpelijk. We gaan weer verder en passeren vervolgens verschillende afdelingen. Overal zitten, hangen en liggen mensen op stoeltjes in de gangen. We lopen het gebouw uit naar een ander gebouw om vervolgens vijf meter voordat we er zijn achtergelaten te worden met een paar aanwijzingen. We weten het te vinden en komen aan bij een soort van internationaal meldpunt. Daar zitten twee dames achter een computer en een hele stapel papieren en dossiers te facebooken. Het duurt even voordat we begrepen worden. We laten de mail zien die we geschreven hebben, maar volgens de mevrouw is die nooit aangekomen. Ze vertelt dat we permission nodig hebben van de directeur en die is er nu niet. Helaas voor ons is het vrijdag dus dat gaat niet meer lukken de komende dagen. Jammer. Tot next year zegt de mevrouw...jeah right. Dan moeten we het maar weer ergens anders proberen.

We gaan ergens koffie drinken om daarna weer terug te gaan maar onze homestay. Jiska gaat weer even slapen en dan mogen we mee eten met het gezin. Kim vertelt honderduit. Als wij vragen wat de anderen gasten gedaan hebben vandaag en de verwachte wedervraag krijgen, antwoord kim voor ons: they did nothing haha.. kIm heeft 2 kinderen, een meisje Coca (naar coca cola) en een jongen Huda (naar het bier huda) Coca is 13 maanden en al erg wijs. Ze is zeer gericht op mensen, bier en telefoons. Ze heeft schoentjes aan die piepen als ze loopt. Kim vertelt dat ze zo weet dat ze in de buurt is. En dat het heel Belangrijk is om haar goed in de gaten te houden, want er zijn mensen die baby's stelen om ze te verkopen met name in China, aan mensen die geen kinderen kunnen krijgen òf aan mensen die baby's kopen om ze op te eten...??!!! Uhhh wat? Wat vertel je nu eigenlijk zo ff tussen neus en lippen? Ja baby's worden veelvuldig gestolen, ook uit huis.

De volgende dag slapen we uit, maar zijn wel op tijd voor het ontbijt :). We huren een scooter en na een goede deal met een straatverkoper scoren we genoeg benzine voor de hele dag. De straat op, de drukte in. Bij de stoplichten of als je rijdt word je vaak aangesproken door locals met de vraag waar je vandaan komt, waar je heen gaat en dat ze wel even de weg wijzen.. maar daar bedanken we vriendelijk voor, we verdwalen juist graag. Dat doen we ook in eerste instantie, want we komen eerder weer dichterbij ons hostel dan er vanaf.. we moeten het ook doen met een gekopieerd kladje waarvan de schaal moeilijk in te schatten is. Maar uiteraard komen we daar ook wel uit en slaan een high five bij ons eerst gevonden bestemming. De tombe van mingh mang. Die beste man heeft tig hectare als begraafplaats gekregen omringt met water en park lopen we door tempels om vervolgens bij een tombe te komen waarvan je alleen de omheinde dikke muur kan zien. Een olifant, een paard en wat warriors beschermen de boel.

Op naar part 2.. de tombe van nog een beste man, khai dinh. Een hele andere tombe, gelegen tegen de heuvel maar met dezelfde olifant, paard en warriors. Zijn tombe is wel echt te bezichtigen en is binnen een tempel. Een jonge lelijke kerel aan de foto's te zien. De inrichting is erg overdadig, kitserig en vol gekleurde Tegeltjes die allerlei afbeeldingen vormen. De buitenkant is zwart, wit gesteente met afbeeldingen. Dan is het tijd voor het abandend waterpark. Wederom gewapend met ons vodje gaan we op weg. We vinden van alles maar helaas geen waterpark. Na tig keer vragen en zelfs nog bellen met iemand die het wel weet, komen we eindelijk in de buurt, maar dan zien we een vegetarisch restaurant en aangezien het al half 4 is, lijkt ons dit een goed moment voor de lunch. Er staan gelijk 5 dames om ons heen voor de bestelling wat ons wat nerveus maakt...na de lunch vragen we aan hen nog een keer de route waarop we ze via Google translate de woorden typt; "to overcome with fear" en vindt dat we beter morgen kunnen gaan want het is al zo laat. Haha zo bang zijn we niet. We vinden de weg ( die we dus al eerder genomen hadden) en rijden het waterpark tegemoet. Het waterpark is een park wat niet meer in gebruik is al weet niemand precies waarom. Het is een soort van spookstad geworden. We kunnen met de scooter erin rijden en komen uit bij een groot meer met daarin een grote draak. Het doet erg Eftelings aan maar dan na een atoombom. De draak blijkt ooit plaats te hebben geboden aan tig aquaria waarvan nu alle ruiten kapot zijn en al het glas op de grond ligt alsof dit gisteren gebeurd is. Erg surrealistisch. Tussen de glasscherven lopen we door de plassen water, alleen de spartelende vissen ontbreken nog.

Daarna vinden we nog een zwembad met verschillende glijbanen verscholen in het bos evenals een soort van vakantiehuisjes. Op de weg terug komen we langs een theater aan het water. Dit alles verlaten en vervallen. Bizar hoe zoiets gewoon nog bestaat en niks mee gedaan is, dat je de glasscherven, de mechanische aansturing, bedradingen nog kan zien. We komen in wat voor ons eruit ziet als een voormalig restaurant maar het blijkt een ruimte met de enige echte thrillseeker, een raketsimulator, helemaal intact, de deur staat open maar het trappetje ontbreekt. Ook hier liggen overal scherven en we krijgen hem net niet meer aan de praat. Dat zoiets hier maar staat te vergaan, waarom wordt dat niet doorverkocht of opgeruimd? Het stikt er van de Vietnamese jeugd die er blijkbaar een gewillige spannende date plek van maken. De zon gaat langzaam onder, wat het geheel nog bijzonderder maakt, we rijden weer door de beeldentuin en gaan een poging wagen ons hostel weer terug te vinden. Yeah, met een gekopieerd vodje met een totaal onduidelijke schaalverdeling hebben we onze 3 targets van vandaag gevonden!

Op de terugkomst naar ons hostel komen we eerst in de scooterfile terecht. Het is schijnbaar einde werkdag! Terug in het hostel zit kim met haar man en een stel andere mannen te eten en flink te drinken, vooral de mannen. We krijgen direct bier aangeboden en met zeer gebrekkig Engels proberen ze een gesprek aan te knopen. Kim gaat met haar zus en de kinderen uit eten met de scooter. Wij gaan ook op pad om wat eten te scoren en als wij net toevallig aan het hoofdgerecht zitten komt kim met de family uit hetzelfde restaurant gelopen.

We besluiten dat we morgen naar hoi an gaan met de scooter. Dit kan ook met een guide/driver, maar wij willen liever alleen.. take Some risk and adventure! De tocht zal zo'n 160 km ongeveer zijn en voor een groot deel langs de kust gaan. Onze backpacks zullen dan nageleverd worden voor 2 euro pp.

We skippen daarmee wel de highlight the old citadel, niks van wat in de lonely planet staat hebben we gedaan, wel van alles wat er niet in staat en dat maakt het juist leuk! Tijd om naar bed te gaan, want ons streven is wel om dan om 9;00 te gAan. We zoeken kim om onze plannen door te geven, die kunnen we in eerste instantie niet vinden. Dan vinden we haar in een kamer met een masker op en buiktrainer om terwijl de kinderen tv kijken, haar man lag voordat wij gingen avondeten al dronken op bed. Zo lijkt het hier geregeld te zijn. De vrouw zorgt voor de kinderen en de man drinkt bier met vrienden.

Op naar morgen!