Superleuk jullie reacties te lezen!! Vooral blijven doen ;) hier wederom een verhaal voor de koude winterdagen...liefs van ons

Het is zaterdag 21 november, we worden wakker in het kustplaatsje Morandava. Een beetje uitslapen kan eindelijk alvorens we vervolgens om 9 uur op pad gaan voor een ander hostel. In ons huidige hotel voelen we ons namelijk een beetje opgesloten, een raam wat uitkijkt op een muur en er is ook niks bij waar je buiten kan zitten. We lopen het gehele smalle weggetje af wat tussen de mangrove aan de ene kant en de zee aan de andere kant loopt. Het ziet er echt als een strandplaatsje uit, veelal donker houten huisjes. We vinden een veel mooier en gezelliger hostel aan de rand van de mangroves, het terras is half op palen gebouwd ivm het water. We drinken een glas verse ananassap waar we al hard aan toe zijn, na de wandeling van kleine 15 minuten in de nu al warme volle zon. Daarna terug met de tassen wat wenu wel met de poussepouse doen.

We willen een.vlucht nemen van dit plaatsje naar Tulear. We gaan dus op naar het kantoor van Airmadagascar hier in het centrum. Het is best een aardig eindje blijkt en onze cyclopoes heeft het zweet op zijn rug staan. Als we aankomen, lijkt het gesloten. C'est fermé vragen we aan onze fietser, oui zegt hij overtuigend. Tja, wat maakt hem het uit, hij heeft ons gebracht op plaats van bestemming en zijn job goed gedaan. Het is natuurlijk weekend, daar staan we helemaal niet bij stil. Nou maar weer terug met de poussepousse. We stoppen nog bij rastafari Jean om te vragen voor een tour naar een park. Om dit te bezoeken moet je bijna wel een auto met chauffeur huren..het zou ons totaal 60 euro p.p. kosten. Je kan wel met de taxibrousse maar die gaat niet tot aan het park, wat betekent dat je nog vijf km moet lopen. Het is ook nog eens drie uur heen en dan ook nog terug. Mission impossible, helaas want alleen in dit park hebben ze de giant jumping rat, die zo groot is als een konijn en springt als een kangaroe. Maybe next time ;).

We lopen terug naar ons hostel, drie vrouwen lopen in tegengestelde richting. Hè, we kijken nog eens om en kijken elkaar verbaasd aan. De vrouw blijft ook staan en draait zich om naar ons. Het is echt waar, ze draagt op haar hoofd een gigantische vis, van zeker wel een meter lang, vers gevangen waarbij de binnenkant al leeg gehaald is. Het lijkt op een soort van zwaardvis.Haar gezicht is geel geplamuurd met de hippe "tamarindeboompasta". Waarom ook niet.

De middag relaxen we wat en zijn online op zoek naar een vlucht, die wel te verkrijgen is (vliegt alleen op maandag) maar erg in prijs gestegen is en zo goedkoop is de normale prijs al niet. We geven het op en gaan maandag op de bonnefooi naar het vliegveld in de hoop nog een ticket te bemachtigen. Met de taxibrousse gaat niet, want er loopt geen verharde weg. Je kan wel een 4x4 huren wat net zoveel als twee tickets kost maar die er twee dgn over doet. Andere optie is terug naar antsirabe met taxibrousse, maar dat duurt 12 uur en dan zijn we weer waar we al geweest zijn.

Savonds eten we bij rasta Jean, heerlijke spaghetti. Er zou livemuziek zijn..maar ja he..moramora wat om 19:00 zou beginnen, begint nu op zijn vroegst 22:30 en daar gaan we niet op wachten. Omdat het al laat is zijn we op zoek naar poussepousse maar die kunnen we niet vinden, het is maar een stukje en we lopen vast. Een toerist uit ons hostel spreekt ons aan op hoog bekakt Engels: you go walking, i wouldn't even go there, i would take a poussepousse, they are sitting there under the bridge. Gelukkig vinden we dan toch een poussepousse die ons door het donkere, deels verlaten, maar deels ook met mannen die in groepjes zitten, hangen staan of lopen, straatje veilig bij ons hostel afzet.

De volgende dag is het de hoogste tijd om de was te doen. We begeven ons naar de wasplaats, hurken door de knieën voor een grote wasteil en zijn het komende half uur zeker wel zoet. Daarna gaan we naar het strand en weten nog een rieten parasolletje te bemachtigen. Een jongeman, George, die we gister bij rasta Jean hebben gezien zit er ook en spoedigt zich snel met zijn gitaar bij ons om ons te voorzien van wat getokkel en gezang. Helemaal optimaal relaxed. Het zeewater is heerlijk warm en de golven zijn zo groot dat je er bijna zeeziek van wordt. Hier hoort natuurlijk ook een cocktail bij die we bestellen voor 90 cent per stuk. Dat past nog net binnen ons budget! Een glaasje pure rum is zelfs goedkoper dan een fles water.

Wat we hier ontzettend veel zien, zijn blanke oudere mannen met jonge, mooie dames aan hun zij. In ieder hotel of restaurant zijn dat met name de andere toeristen die je ziet. Er is zelfs op een dag een bruiloft gaande, waarbij we de trouwauto voorbij zien rijden met een prachtige donkere dame in een mooie witte trouwjurk, met daarnaast een blanke man van zeker rond de 65.

In een restaurant zien we helemaal een oude man, die moeilijk loopt en zeker ergens in de 80 is met een Malagassy van ergens in de 30. Lekker genieten van je pensioen!

Na een relaxed dagje strand, dagen we George uit voor babyfoot, helaas is die al gesloten. Dan op zoek naar een restaurant, waar we eindelijk wat afwisseling vinden en noodlesoep nemen op het terras op het strand.

Half zeven gaat de wekker en kwart over zeven zitten we met onze tassen in de poussepousse naar het kantoor van Airmadagascar. Dit keer zijn ze open! We vragen of er nog tickets zijn en voor we het weten is het al geboekt en kunnen we over een paar uur al vliegen voor de normale prijs, yes gelukt!! Op naar het vliegveld, we vinden meteen een taxichauffeur die ons met zijn totaal gestripte auto naar het vliegtuig brengt. We komen aan in een kleine hal, waar alles bij elkaar zit en er zeer provisorisch uitziet. We zijn op twee na de enige en er is ook nog geen bedrijvigheid. Tijd voor ontbijt, gelukkig is er een klein barretje open. We vertrekken zowaar op tijd met zo'n 45 anderen, op naar Tulear wat 50 minuten vliegen is richting het zuiden.