Vervolg...

Als een bijeengebonden baal stro liggen we op de houten kar die voortgetrokken wordt door twee opstandige zebu's (koe met kamelenbult in nek). Waarvan een zich zelfs weet los te rukken uit zijn tuig. De jongen die meeloopt blijft lieflijk naar ons lachen, alsof hij wil zeggen dat het goed komt. Aan beide kanten slaan de takken ons in het gezicht en moeten we ons goed vasthouden als we door de vele kuilen hobbelen. Onze tassen moeten overgeheveld worden naar een andere kar, om te voorkomen dat ze nat worden bij het oversteken van de rivier. De achterkant van de kar raakt onder water, zo krijgen de arme zebu's wel wat verkoeling. Gelukkig houden wij het droog, op de liters zweet na.

Na nog geen uur hobbelen staat onze 4WD met chauffeur klaar, die ons over de onverharde weg methobbels en kuilen naar de camping brengt. Onderweg kijken we onze ogen uit als we over langgestrekte vlaktes kijken of door droge bossen rijden. De gids legt uit dat de struiken en bomen dood lijken, maar dat ze hier in de zomer juist kaal worden en in het regenseizoen weer gaan bloeien. We komen aan bij de ferry. Over twee smalle ijzeren platen rijden we een houten vlonder op, die gedragen wordt door twee smalle en platte motorboten. Het zijn drie ferryboten naast elkaar, na onderhandeling wordt er een gekozen. Die moet echter nog loskomen van de andere boten. Dat gaat niet zo makkelijk en er zijn heel wat man en twee grote palen nodig om het los te wrikken. Als we los zijn, moet onze ferry zich vrij varen waarbij een kapitein van de andere boot nog net op tijd zijn stuurhutje uit kan vluchten voordat die instort, doordat onze boot zijn dak net raakt. De andere mannen moeten er hard om lachen. De overtocht duurt 45 minuten. Onderweg stoppen we in een dorpje om lunch te scoren, verder dan cake en cola komen we echter niet.

Rond vier uur komen we aan bij onze volgende kampeerplek. Het is bij een roodzanderig terrein met wat bungalowtjes en een restaurantje, waar wij onze tent mogen neerzetten. We hebben schitterend uitzicht op uitgestrekte vlakte met in de verte de rivier. Stromend water is er niet en het is nog steeds erg warm, schaduw of geen schaduw straaltjes zweet lopen van ons lichaam.

In een benauwd, donker douchehokje vinden we enigszins afkoeling met een emmer water, wat afkomstig is van een put verderop. We voelen ons eindelijk weer een beetje schoon, ware het niet dat de handdoek helemaal bruin is geworden na het afdrogen..zo schoon dus. Afdrogen heeft ook weinig zin, daar we direct alweer drijfnat zijn van het zweet. Echt verkoeling vind je niet echt ergens, drinken komt ook uit een koelkist die enkel in de avond slechts vier uur van stroom wordt voorzien door een aggregaat. In de schaduw is het net zo warm..het maakt eigenlijk niet uit wat we doen, waar we zitten, continue word je bevangen door de hitte.

Avondeten doen we in het restaurant. Stroom is er slechts vier uur in de avond, in die tijd krijgen we nooit alles opgeladen. Alles is helemaal leeg na vier dagen geen electriciteit, dus dat vergt efficiënt opladen. We gaan op tijd de tent in, waar het uiteraard warm is.

Na wederom een zweterig, warme nacht, waarbij snachts de honden vechten en hanen weer beginnen te kraaien staan we om zes uur op. Half zeven rijden we weg. Op weg naar de het nationaal park de Tsingy. Na twee uur rijden komen we aan bij het park. Het is nu al zo ontzettend warm dat we al drijfnat zijn na een paar passen. De gids kan goed Engels en legt veel uit. De Tsingy is een rotsformatie wat zich eeuwen geleden al heeft gevormd en een gebied van 250 km bestrijkt. Tsingy betekent tiptoeing. De rotsen hebben stekelige en scherpe punten, uitgesleten door water. Het heeft lange tijd onder zeepeil gestaan wat de nu zo unieke vormen geeft. Het verhaal gaat dat het eerste volk van Madagascar in dat gebied middels tiptoeing het gebergte overstak en zo komt het dus aan zijn naam. We zien al snel diverse vogels en de bruine lemur. Het is een behoorlijk pittige klim wat we van te voren niet wisten, gelukkig wel op voorbereid zijn en superleuk vinden. Maar zo krijgen we bijvoorbeeld een bergbeklim-outfit/ harnas aan. We klimmen zo'n 16 meter omhoog tegen het gebergte, gaan door smalle paadjes, klimmen over rotsen, lopen via grotten en gaan kruipend onder rotsen door om bij uitkijkpunt te komen. dat geeft een fantastisch uitzicht over de limestones, grijze grauwe en grillige rotspunten.

Af en toe moeten we onze rugzak af doen om door smalle spleten te gaan. Waarbij de gids aangeeft dat dit met Amerikanen niet kan, die zijn altijd dik volgens hem. Er hebben wel eens mensen vastgezeten die niet meer verder konden of mensen die ze überhaupt niet toelaten in het park. Via een houten loopbruggetje over een kloof van tien meter diep lopen we naar ons volgende uitkijkpunt. Het is zo warm dat het moeilijk uit te houden is op de uitkijkpunten. Op de terugweg komen we nog de witte sifaka tegen. Supercute! Om twaalf uur zijn we klaar.

Supermooi maar hete tocht en we snakken naar een koud drankje, verkoeling en lunch. Na even rijden komen we in een stoffig, droog en warm dorpje. We kunnen in de schaduw zitten, maar maakt het niet minder warm. Er is ook nergens stromend water. Wel lunch, brood met ei en bonen in kokossaus met lauwe cola. Met als toetje mango, heerlijk! Suzan kan er geen genoeg van krijgen, maar je handen zitten vervolgens wel onder en zonder stromend water in deze hitte is het plakken geblazen.Het toilet bestaat uit een houten raster op de grond..zonder ook maar enig water. Gelukkig is er na even vragen een bekertje water beschikbaar om even de handen te wassen.

De warmte maakt het zwaar, vooral omdat je nergens kan afkoelen. We voelen ons net een zwerveling in the dessert in de verzengende hitte op zoek naar een oase waar dan ook.

We zien dan ook erg op tegen weer een avond kamperen in de tent op die droge, zanderige camping zonder stromend water en gooien de plannen om. Angelo, de tsingygids en de driver zijn erg flexibel en behulpzaam en stemmen ermee in om vandaag al een heel stuk van morgen te rijden waardoor we in een hotel kunnen slapen.

Voordat we dat gaan doen, bezoeken we eerst nog de little Tsingy. Eerst weer een stukje bos, waar we weer diverse vogels spotten zoals de witte en rode paradijsvogel en de Madagascar cookal. Wederom gaan we door smalle rotsspleten, op de buik in the cave onder de rots door, klimmen we door het tsingy "raam" en tegen de rots omhoog voor de beste views.Aan het eind van de wandeling zien we een groepje bruine lemuren. Een daarvan kijkt naar ons en meteen zetten we in: hello? Is it me you looking for? De tsingy gids maakt geluiden om de lemur te triggeren. Al improviserend zingen we met angelo verder: are you somewhere feeling lonely or is someone disturbing you, is it someone with a blue bag, somewhere with a beard...i want to tell you so much..i like you. Onze tsingy gids met blauwe rugtas en baard blijft onverstoorbaar gefocust op zijn job, terwijl wij ondertussen de grootste schik hebben.De lemur heeft ons ieder geval wel gehoord en maakt een zeer bijzonder geluid, het geluid van een lachende baby!De wandeling duurt een uur.

Om vier uur stappen we weer in de auto waar we met de ferry eerst weer de rivier oversteken. De zandweg is beter geprepareerd en met 80 rijdt onze behendige chauffeur er over heen, een grote stofwolk achter ons latend. Net voor het donker zijn we aangekomen bij het hotel. Goed getimed, want in het donker zijn die kuilen in de weg toch lastig te zien. Er is electriciteit en stromend water, ook al doen beide het maar af en toe. Het licht valt namelijk geregeld uit en water uit de kraan is ook sporadisch. Maar dit is voor ons inmiddels al vet luxe. Überhaupt een wc hebben bij je kamer is fijn, een bakje water uit de emmer over je heen gooien in een douchebak is ook fijn. Je camera op kunnen laden is ook fijn en wat helemaal luxe was, was de ventilator die het toch nog wel ondanks uitval zo'n 65 % van de nacht het heeft gedaan.

Wat we veel onderweg in de dorpjes zien, is tafelvoetbal. Dus uiteraard dagen we onze gids uit voor een potje. Alleen 's avonds is het veelal gesloten dus staat het gepland voor morgenochtend wat nu mooi kan, omdat we extra tijd hebben. Tijd om te eten en voor echt koud drinken.

'S ochtends kunnen we een beetje uitslapen, wat nog steeds niet goed lukt, omdat we zo gewend zijn vroeg op te staan. Na een fijne, doch koude water uit emmer douche zijn we klaar voor ontbijt. Na het ontbijt is het dan tijd voor BABYFOOT! Angelo heeft al een tafel gevonden in het dorp, we komen aan en er zijn twee mannen al aan het spelen die meteen stoppen voor ons. We gaan samen tegen hen, het is een vet spannend potje 1-0,.1-1, 2-1!! We hebben ze ingemaakt en beiden druipen af zonder nog maar iets te zeggen hihi.We spelen nog tegen en met angelo die fanatiek meezingt op liedje die toevallig come on angelo zingt. Hij gaat helemaal los en voor het eerst zien we onze 23-jarige gids even ontspannen en echt lol hebben. Hij neemt zijn taak namelijk erg serieus, is erg dienstbaar en regelt alles. Staat er steeds om je te helpen, sjouwt de tassen, vindt het vervelend als we dat zelf doen, zet onze tent op, legt steeds dingen van te voren uit wat we gaan doen en is er gewoon steeds als je iets nodig hebt. De mannen komen af en toe nog kijken en meespelen. Het is een in ieder geval al een hele happening:vaza's en ook nog vrouwen aan de tafelvoetbal.

Daarna lopen we naar het graf van de koning. Het is een stenen huisje met een houten hek erom heen. Het is een heilige plaats wat betekent dat je er niet naar mag wijzen. Traditie is dat de koning om de vijf jaar uit zijn graf gehaald wordt, dat wil zeggen ze nemen de botten van de benen en armen en nemen deze acht botten mee naar de rivier. Het hele dorp is bij deze ceremonie aanwezig en het is dan een groot feest met muziek en drank. De eer om de botten te dragen behoort toe aan de familie van de koning. Ze wassen de botten in de rivier en leggen ze daarna vervolgens weer in de kist. Op deze dag wordt het huisje/ graf ook schoongemaakt en weer opgeknapt.

Om 13:00 gaan we weer op weg met onze 4x4. Onderweg stoppen we bij tombes. je mag hier overal waar je maar wil een tombe plaatsen. Dit zijn grote vierkante, witte, stenen graven..van zo'n twee bij twee en een meter hoog. De tombe is beschilderd met tekeningen die te maken hebben met het leven van die persoon. Zo zie je op een tombe twee vrouwen staan, wat betekent dat deze man twee vrouwen heeft gehad. Je kan verder zien dat hij visser is geweest. Ze plaatsen de naam van de overledene op het graf maar geven ook een nieuwe naam die refereert aan iets uit zijn leven. We rijden verder en na een uur zien we al steeds meer baobab bomen ver boven al het andere gewas uitsteken, een mooi gezicht!

Uiteindelijk komen we uit bij de sacred baobab. Een boom zo dik, waar je met acht man als een ketting omheen kan staan. De boom is 600 jaar oud. Deze boom is heilig omdat er een keer een vrouw niet zwanger kon raken. Zij richtte zich tot deze boom, sprak haar wens uit en deed de belofte aan haar dorpsgenoten dat ze een zebu zou offeren mocht ze zwanger raken. Elke dag bad ze bij de boom. Jaren later werd ze zwanger, offerde een zebu en het bloed van de zebu werd rondom en op de boom gesprenkeld. Sindsdien is deze boom heilig verklaardWe rijden weer verder en komen bij de lovebaobab. Een boom met twee stammen in elkaar verstrengeld. Het is nog een klein stukje naar de bekende avenue de baobab. Een zandpad met daarom heen een heel aantal gigantische baobabs. Het verhaal over de baobabs is dat God ze neergezet had in een vochtige grond, toen gingen de baobabs dood. Als straf heeft God de bomen toen op de kop geplant, waardoor de wortels nu in de lucht steken.De baobabs groeien erg langzaam, een kweker heeft er 30 jaar over gedaan en toen was de boom slechts een meter hoog. Ze planten zich moeilijk voort en gedijen alleen in droge gebieden. De baobab komt verder alleen voor in Afrika en Australië. Er zijn 8 soorten baobabs waarvan 7 soorten in Madagascar voor komen en zes uniek zijn. de boom geeft elk jaar weer nieuwe vruchten. Een soort kokosnootachtige uiterlijk, bruin en rond maar dan veel minder zwaar en met een suède achtig velletje. Dat moeten we natuurlijk proberen, je breekt de vrucht en komt dan droog, wit, fluweelachtig en zacht vruchtvlees tegen, in het vruchtvlees zit een soort van noot wat ook als zodanig smaakt. Het vruchtvlees proeft een beetje als een tamarinde. Jiska probeert het in de hoop deze vrucht wel lekker te vinden, maar helaas ook dit fruit vindt ze niet te pruimen in tegenstelling tot Suzanne die lust er wel rum van. Wat ze uiteraard ervan maken..maar ja, als er alcohol aan toegevoegd wordt lust Jiska het natuurlijk wel!

We bewonderen de ondergaande zon die langzaam achter de baobabs wegzakt.

We stappen in de auto voor het laatste stukje..nog even een zandpad voordat we weer op een geasfalteerde weg komen. Het is donker als we het plaatsje aan de kust Morandava komen. Het hotel is ook donker, uiteraard is zojuist de stroom uitgevallen, but..what else is new, we kijken er niet meer van op!

Er staat hier ietsje meer wind en je ruikt de zee en de vis. Niet dat het meteen minder warm is, want dat blijft. We eten voor de laatste keer samen met angelo in een restaurant met livemuziek. Nemen daarna afscheid en zoeken ons hotel op.

The end of our 6 day tour.