Zondag 9 november is het zover! Na een volautomatische incheck en douanecheck vertrekken we om 21:40 van schiphol naar Nairobi. Daar komen we rond zes uur 's ochtends na een goede vlucht aan. Het is hier twee uur later. We hebben best trek nadat we in het vliegtuig al ontbijt gehad hebben. Dat bestond uit een iniemini croissant en zo komt het dat we om 7 uur 's ochtends lokake tijd bij een Chinees restaurant aan de noodles veggie zitten! Om 12:30 gaat pas onze volgende vlucht naar Antananarivo en we vullen onze tijd met wat rondlopen, hazenslaapjes op een versteende rand en het bekijken van vijftal medewerkers die met een potje verf in de hand de strepen/lijnen op het vliegveld handmatig en zorgvuldig bijwerken tegen al onze arbeidsvoorwaardelijke omstandigheden in.

We vertrekken wederom op tijd met kenya airways. Na 20 minuten is the captain speaking.."lady's and gentleman..ehhh...we have a problem, maybe you have noticed it already..there is a problem with backup system and we are flying back to nairobi.." kwartier later zijn we weer geland. Het is kwart voor drie als we weer terug zijn in Nairobi. We worden opgevangen en een man vertelt in moeilijk verstaanbaar engels wat nu te doen. We mogen naar een hotel, krijgen daarvoor een visum en dat is de service die ze aan kunnen bieden. Dat betekent formulier invullen en visum halen en naar het volgende punt voor hotel en de bus. We volgen onze assertieve look a like hale berry reisgenoot die alle papieren heeft naar de bus. Uiteindelijk vertrekken we naar ons superdeluxe hotel en zitten we pas echt in de "penarie"! Het inchecken laat ook ff op zich wachten en het is dan ook al half vijf als we dan eindelijk de sleutel krijgen van onze kamer in hotel Panari. Gelukkig zijnMelman de giraffe en marty de zebra er naar omstandigheden nog wel vrolijk onder. De kamer is op de elfde verdieping. We pakken de lift, die aan een kant helemaal van glas is en uitzicht biedt aan de veruitgestrekte droge, kale vlakte van kenia. En hoe hoger we gaan, hoe dichter we ook ineens bij de deur staan..ver van het glas..maar het uitzicht is mooi. Op de kamer kunnen we heel fijn even douchen, maar zonder tas moeten we alsnog dezelfde kleren weer aan, die na 24 uur best aan vervanging toe zijn. Op kosten van Kenia airways mogen we genieten van het buffet met heerlijke salades en fruit. Het begint te stortregenen en flink te onweren. Een uur later dan gepland worden we weer opgehaald met de bus. De chauffeur had vertraging opgelopen door de enorme regenval en file. De straten staan blank en de stoelen in de bus zijn erg vochtig.Met natte billen dommelt iedereen in de bus al gauw weg. Na een rijden in de hobbelige bus komen we om 21:00 aan op het vliegveld, waar we wederom door alle securitychecks heen moeten. Geen idee hoe vaak we nu al ons paspoort en ticket hebben moeten laten zien. Dat laatste moeten we ook nog omzetten in een nieuw ticket.

Ondertussen beginnen we al aardig een band te krijgen met onze medereizigers. Zo heb je queen white dress, die met haar mary poppins jurk, forse brede heupen, britisch accent, blonde haren steeds voorop loopt, because you know i travel business class, i'm vip. So where is the priority lane and let me get trough. Naast een snurkende bigbelly malagassy hebben we nog de assertieve kortgewiekte dame, the Hale Berry wannabee die van aanpakken weet. Follow the leader, leader, altijd handig. Dan hebben we nog de breed gebouwde rus en de rustig ogende zwitser met hun gesprekken over servie, wapens en oorlog. Om nog maar niet te spreken over de almaar blijven kletsende Fransen, die het zelfs presteren om om 2 uur 's nachts nonstop te praten naast ons in het vliegveld en voor ons nog een leuk uitvoerig praatje houden met de vrouw vd paspoortcontrole.

Half elf zou de vlucht die er tussengezet is en niet eens op de borden staat vertrekken. Twaalf uur mogen we uiteindelijk pas boarden en 00:15 stijgen we voor de derde keer op. Kan ik wel mijn film afkijken. Na een turbulente vlucht landen we 03:15. Na gescand te zijn op koorts en toegelaten te zijn door de douane, heeft onze bagage ons gelukkig steeds gevolgd en ligt ie op de band op ons te wachten..

Nog een gelukje is dat we Malagassy's geld, de ariarys hebben kunnen pinnen waarmee we ons taxibusje hebben kunnen betalen. Die vol zit met nigeriaanse missionarissen die ons met veel gekssst..ksssst.. behulpzaam een laatste vrije plek toewijzen. Het is nog donker, maar midden in het centrum van een dorpje is het een drukte van jewelste. Rokende bbq's en groepen mensen. De nigerianen worden als eerste vrijgelaten op hun plaats van bestemming, tezamen met hun vele stukken bagage. Niet wetende dat we daar een uur stil zouden staan om alles uit te laden en weer te vullen met nieuwe mensen.

Het wordt al licht, het is vijf uur en er is al veel bedrijvigheid. Met name veel hardlopers, want wat moet je anders rond dit tijdstip? Rijdend door antananarivo vallen fel paars gekleurde bomen op die de stad een fleurig uiterlijk geven. Uiteindelijk bereiken we om zes uur ons hostel, na nog een laatste klim naar de poort. Gelukkig is er nog iemand in het hostel die ons snel onze kamer wijst. We like to move it, maar nu even niet. Zo physically fit zijn we niet meer na 36 uur reizen en twee nachten overslaan. Hello, Madagascar! We bekijken je morgen wel en storten neer in ons bed.